غربالگري و شيوع شناسي اختلال طيف اوتيسم دركودكان 36 سال مهدكودك هاي تحت نظارت سازمان بهزيستي استان مازندران

زمينه و هدف: شيوع شناسي اختلال طيف اوتيسم در دوران كودكي به دليل افزايش فراواني روزافزون آن در جوامع مختلف از يك سو، و اهميت مداخله زودهنگام از سويي ديگر، از اهميت ويژه اي برخوردار است. در همين راستا پژوهش حاضر با هدف غربالگري و شيوع شناسي اختلال طيف اوتيسم در كودكان 36 سال مهدكودك هاي تحت نظر بهزيستي استان مازندران انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي مقطعي است و جامعه آماري آن، شامل تمامي كودكان 3 تا 6 سال مهدكودك هاي تحت نظارت سازمان بهزيستي در سال 1396-1395 در استان مازندران بود كه از اين ميان، تعداد 10040 كودك مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي گردآوري داده ها ابتدا نمونه مورد نظر تحت ارزيابي با سياهه تعديل شده براي اوتيسم كودكان (ام چت) (روبينز، دبرافين، بارتون، 1999) و مصاحبه پيگيري قرار گرفته و سپس در مرحله دوم غربالگري، افراد با ريسك بالا با پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و مقياس نمره دهي اوتيسم گارز 2 (گيليام، 1994) ارزيابي دقيق شدند. داده هاي به دست آمده به وسيله روش هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، درصد) و استنباطي (خي دو) تحليل شدند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد تعداد 53 مهدآموز (46 پسر، 7 دختر) با اختلال طيف اوتيسم در استان مازندران در سال 1395-1396 در مهدكودك ها حضور دارند. شيوع اختلال طيف اوتيسم در پسران 0.96 درصد و در دختران 0.13 درصد و نسبت فراواني شيوع در پسران به دختران در حدود 6.5 به 1 است P≥0.05). نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، شيوع اختلال طيف اوتيسم در كودكان 36 سال مهدكودك هاي مازندران، % 0.53 (تقريباً نيم درصد) است. شدت اختلال، وضعيت شناختي و اجتماعي اقتصادي در پذيرش و ثبت نام كودكان با اختلال طيف اوتيسم در مراكز مهدكودك، نقش زيادي داشته و سبب شده است تا حضور اين كودكان در مراكز مهدكودك استان، كمتر از ميزان شيوع جهاني باشد.