تأثير آموزش بازي‌هاي حركتي موزون مادركودك بر كاهش پرخاشگري كلامي و غيركلامي كودكان

زمينه و هدف: پرخاشگري يكي از عمده ترين مشكلات رفتاري در كودكان است كه بيشتر نتيجه خانواده هاي سازمان نايافته، ساختار ناسالم، و نحوه ارتباط نامطلوب والدين با كودك است؛ بدين ترتيب پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي آموزش بازي هاي حركتي موزون مادركودك بر كاهش پرخاشگري كلامي و غيركلامي كودكان 3 تا 5 سال انجام شد. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه و پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري شامل دختران و پسران 3 تا 5 سال حاضر در مهدكودك دانشگاه شهيد بهشتي در سال 1396 بود. پس از غربالگري با مقياس پرخاشگري واحدي و همكاران (1387)، 18 دختر و پسر به همراه مادران شان به شيوه در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و گواه به صورت تصادفي، جايدهي شدند. كودكان و مادران گروه آزمايشي به مدت 10 جلسه تحت آموزش بازي هاي حركتي موزون مادركودك قرار گرفتند، اما گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از روش آماري تحليل واريانس اندازه هاي مكرر تحليل شد. يافته ها: يافته ها تفاوت معناداري را بين عملكرد دو گروه آزمايش و گواه در پرخاشگري كلي (6.68=F، 0.02=P)، پرخاشگري كلاميتهاجمي (16.59=F، 0.001=P)، پرخاشگري جسمانيتهاجمي (14.16=F، 0.002=P) و پرخاشگري رابطه اي (22.36=F، 0.000=P) در مرحله پس آزمون و پس از دو ماه پيگيري نشان داد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي توان گفت كه كودكان با استفاده از بازي هاي حركتي موزون، نحوه رويارويي با محرك ها را آموخته و آن را به محيط اطراف خود و به خصوص در ارتباط با همسالان تعميم دادند و در نتيجه پرخاشگري كلامي و غيركلامي در آنها كاهش يافت؛ بنابراين اين شيوه مي تواند به عنوان يك شيوه تكميلي در كنار درمان هاي اصلي اين اختلال به كار رود.