مقايسه ويژگي هاي رواني والدين خويشاوند و غير خويشاوند داراي بيش از يك فرزند با نيازهاي ويژه

زمينه و هدف: بعد از تولد فرزند نخست، زوجين براي سازش يافتگي با شرايط جديد زندگي خود و ارضاي نياز به صميميت عاطفي همگام با سبك والدگري مطلوب، به طور كلي دچار سردرگمي مي شوند. مديريت مشكلات مربوط به پرورش فرزند و وظايف مراقبتي هر يك از والدين، ممكن است باعث آشفته تر شدن روابط زناشويي شود. هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي زوج درماني هيجان مدار بر پيوستگي، انطباق پذيري، صميمت عاطفي، و كيفيت ارتباطي والدين بعد از تولد نخستين فرزند است. روش: روش اين پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با دوگروه آزمايش وگواه بود. جامعه آماري، شامل تمامي والدين داراي يك فرزند زير 5 سال بود كه در 6 ماه اول سال 1398 در مهدكودك هاي شهر رشت حضور داشتند. حجم نمونه شامل 16 زوج (8 زوج گروه آزمايش و 8 زوج گروه گواه) از جامعه آماري مذكور بود كه به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفي در دو گروه گواه و آزمايش جايدهي شدند. براي گروه آزمايش 9 جلسه 90 دقيقه اي زوج درماني هيجان مدار انجام شد و گروه گواه در نوبت مداخله قرار گرفت. تمامي آزمودني ها در طي دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه هاي انطباق پذيري و پيوستگي السون و همكاران (1985)، ارزيابي شخصي صميمت شافر و السون (1981) و كيفيت ا رتباطي زوجين (خوشكام، 1385) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي جمع آوري شده نيز با تحليل كوواريانس، تجزيه و تحليل شدند. يافته ها:نتايج آزمون مجذور كاي نشان داد بين رضايتمندي زناشويي در والدين خويشاوند و غيرخويشاوند، تفاوت معناداري وجود دارد P 0/05 همچنين نتايج آزمون t نشان داد بين ميزان آمادگي مادر براي بارداري و همراهي والدين در فرزندآوري، تفاوت معناداري وجود ندلرد P 0/05 نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين مطالعه مي توان نتيجه گيري كرد كه روش زوج درماني متمركز بر هيجان با تأثير بر سبك برقراري ارتباط مؤثر، گسترش پيوند عاطفي، شناسايي اعتقادات و باورها و پيشينه دلبستگي زوجين، درك رابطه رفتار با افكار و هيجان ها، و ايجاد انتظارات واقع بينانه درباره والدگري، به خصوص پس از تولد نخستين فرزند، موجب ارتقا و بهبود رضايت مندي و صميمت هر يك از والدين مي شود.