تأثير آموزش تنظيم شناختي هيجان بر نشانه‌هاي خشم كودكان پسر با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي

زمينه و هدف: با توجه به نتايج مطالعات مختلف حاكي از مشكلات خودتنظيمي هيجاني در كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش تنظيم شناختي هيجان بر نمره خشم كودكان پسر مبتلا به اين اختلال انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون و گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه 40 نفر از كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي 12 ساله مقطع ابتدايي شهر تهران در سال تحصيلي 96-95 بوده است كه به صورت نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه به تصادف جايدهي شدند. ابتدا از هر دو گروه پيش آزمون به عمل آمد و سپس افراد گروه آزمايش به مدت دوازده جلسه 45 دقيقه اي آموزش تنظيم شناختي را دريافت كردند و بعد از پايان جلسات آموزشي از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش شل=امل پرسشنامه سنجش والد كانرز (1970)، پرسشنامه حالت صفت خشم اسپيلبرگر (1999) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داده است كه آموزش تنظيم شناختي هيجان به طور معنادار موجب كاهش خشم كودكان پسر با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي شده است F=27.83, p 0.05). نتيجه گيري: دانش آموزان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي در مهار هيجانات منف،ي مهارت چنداني ندارند. با آموزش تنظيم شناختي هيجان مي توان جايگزيني هيجانات مثبت را تقويت كرد و اين موضوع به كاهش خشم كودكان با اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي منجر مي شود.