طراحي مدل جبران خدمت كاركنان در بخش دولتي ايران

اين تحقيق در چارچوب پژوهشي تحليلي ـ اكتشافي و با بهره‌گيري از رهيافت نهادي، مدلي را براي بهبود نظام جبران خدمت در بخش دولتي ايران ارائه مي‌كند. براي اين منظور نقطه عزيمت خود را مطالعات اكتشافي از طريق تحليل داده‌هاي آرشيوي قرار داده، سپس با بهرهگيري از مدل تحليل مقايسه‌اي اصول عام جبران خدمت را از طريق مطالعه تطبيقي هشت كشور استخراج مي‌كند، و در گام سوم، اهم نارسايي‌هاي جبران خدمت در بخش دولتي ايران را با بهره‌گيري از روش تحليل مضمون مورد تبيين قرار مي‌دهد. اين تحقيق مقطعي و در حيطه پارادايم تفسيرگرايي تعريف مي‌شود. منابع داده‌ها عبارت از مصاحبه، اسناد، منابع تاريخي، روزنامه‌ها و ساير رسانه‌هاست. مصاحبه‌ها به‌صورت نيمه‌ساختاريافته و از مطالعه اسناد مكتوب براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شده است. جامعه آماري اين تحقيق نهادهاي رسمي و قوانين و مقررات حاكم بر نظام جبران خدمت كاركنان و قلمروي تحقيق دستگاه‌هاي اجرايي حاكم بر بخش دولتي ايران است.در اين مدل كه تركيبي ‌از روش رتبه‌بندي و طبقه‌بندي مشاغل است، اقتضائات دستگاه‌هاي اجرايي كشور مورد توجه قرار گرفته است. تعيين حداقل معيشت براي همه كاركنان، تعيين حقوق شغل در سه سطح كاركنان، مديران ارشد اجرايي و مقامات كشور، تعيين سقف حقوق و مزايا، و وضع قواعد كنترل‌كننده؛ از‌جمله ويژگي‌هاي دروني مدل پيشنهادي است. ارائه كاربست‌هاي سياستي براي تقويت و كنترل عوامل زمينه‌اي نظير اصلاح و تقويت سازوكارهاي ايجاد شفافيت، كنترل و نظارت بر اعتبارات و پرداخت‌هاي بخش عمومي، اصلاح ساختارهاي مديريتي، حقوقي و قانوني مؤثر بر اين حوزه، از ديگر ويژگي‌هاي مدل پيشنهادي است.