معيارها و شاخص‌هاي مديريت پايدار جنگل‌هاي ناحيۀ رويشي زاگرس از ديدگاه متخصصان و كارشناسان جنگل

در حال حاضر تنوع‌ زيستي در منطقۀ زاگرس با دو تهديد جدي تغيير كاربري و برداشت ناپايدار روبه‌روست. اين موارد هم به‌تنهايي و هم در تركيب با يكديگر سبب تخريب شديد و برگشت‌ناپذير جنگل مي‌شوند. از اين‌رو، حفاظت و مديريت پايدار اكوسيستم‌هاي جنگلي در ناحيۀ رويشي زاگرس همواره دغدغۀ اصلي كنشگران و مسئولان اين حوزه بوده است. تحقيق حاضر با هدف معرفي معيارها و شاخص‌هاي مهم مديريت پايدار جنگل‌هاي ناحيۀ رويشي زاگرس از ديدگاه متخصصان و كارشناسان با استفاده از تكنيك تحليل محتوا انجام گرفت. داده‌هاي اين تحقيق با روش مصاحبۀ نيمه‌ساختارمند گردآوري شد. دست‌اندركاران تحقيق نيز از ميان متخصصان، مديران، صاحب‌نظران علمي و اجرايي و كارشناسان مرتبط با جنگل‌هاي زاگرس انتخاب شدند. در تحليل داده‌ها از نرم‌افزار MAXqda12 استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق گوياي آن است كه مهم‌ترين معيارهاي شناسايي‌شده به‌منظور مديريت پايدار جنگل‌هاي ناحيۀ رويشي زاگرس از ديدگاه متخصصان و كارشناسان عبارت‌اند از معيارهاي وسعت جنگل، معيار كاركردهاي حفاظتي، معيار شرايط اكوسيستم، معيار حفظ تنوع‌ زيستي، معيار اقتصادي، معيار اجتماعي، معيار قوانين و تشكيلات و معيار آموزشي و ترويجي. براي هر يك از معيارهاي مربوط، شاخص‌هاي متناظر به آن معيار نيز شناسايي شد (8 معيار و 18 شاخص). مهم‌ترين شاخص‌ها از نظر متخصصان و كارشناسان ناحيۀ رويشي زاگرس شاخص‌هاي وضع قوانين متعلق به معيار قوانين و تشكيلات و شاخص جامعيت جنگل مربوط به معيار شرايط اكوسيستم است. از يافته‌هاي اين تحقيق در راستاي سياستگذاري‌هاي اصولي در منابع جنگلي حوزۀ زاگرس و براي برنامه‌ريزي، تصميم‌گيري و موفقيت در اين زمينه مي‌توان استفاده كرد.