اثر دگرآسيبي گونۀ سمر Prosopis juliflora (SW) DC بر خصوصيات سبز شدن گونه‎هاي مُغير و گِبر

هدف اين تحقيق، بررسي تأثير دگرآسيبي گونۀ سمر (Prosopis juliflora(SW) DC) بر سبز شدن، شاخص بنيۀ بذر، طول ريشه‎چه و ساقه‎چۀ دو گونۀ جنگلي مُغير و گِبر در استان هرمزگان در جنوب ايران است. در تابستان 1399، 15 بذر از گونه‎هاي هدف در خاك جمع‎آوري‌شده از زير، حاشيه و چهار متري لبۀ تاج از پنچ پايۀ سمر و همچنين خاك آغشته به پودر برگ سمر (0، 20، 40، 60 و 80 گرم در هر كيلوگرم خاك فضاي باز) كشت و با آب مقطر آبياري شدند و هر دو روز يك‎بار سبز شدن آنها ثبت شد. در انتها طول ريشه‎چه و ساقه‎چۀ بذرهاي سبزشده اندازه‎گيري و متغيرهاي مورد نظر با استفاده از آناليز آماري GLM، تجزيه‌وتحليل شد. نتايج نشان داد كه درصد سبز شدن گونۀ گِبر در خاك عرصه (20.74 درصد) به‎طور معني‎داري بيشتر از گونۀ مُغير است. طول ريشه‎چه در گونۀ مُغير (5.14 سانتي‎متر) در خاك عرصه بيشتر از گِبر بود، ولي در خاك آغشته به پودر برگ 0.53 سانتي‎متر كمتر از گِبر بود. طول ريشه‎چه و ساقه‎چه در فضاي باز (5.88 و 4.34 سانتي‎متر) به‎طور معني‎داري بيشتر از خاك زير تاج سمر بود. درصد سبز شدن (17.5 درصد)، شاخص بنيۀ بذر (13.40) و طول ساقه‌چه (4.22 سانتي‎متر) نيز در تيمار‎هاي كنترل بيشتر از غلظت بود. اثرهاي متقابل گونه×موقعيت خاك بر شاخص بنيۀ بذر (4.4)، طول ريشه‎چه (3.11 سانتي‎متر) و ساقه‎چه (2.48 سانتي‎متر) نشان داد كه متغيرهاي مورد نظر در گونۀ مُغير تحت تأثير محل جمع‎آوري خاك هستند و در زير تاج كمترين مقدار خود را دارند.