اثر ميدان مغناطيسي بر مقاومت پيوستگي ميلگرد در بتن حاوي الياف فولادي با استفاده از آزمون بيرون‌كشيدن ميلگرد

در اين پژوهش با بهره‌گيري از آزمون بيرون‌كشيدن ميلگرد از داخل نمونه استوانه‌اي بتن حاوي 1.5 درصد حجمي الياف فولادي، مقاومت پيوستگي بين ميلگرد و بتن در شرايطي مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد كه نمونه‌هاي بتن در حالت تازه به مدت 2 دقيقه در معرض مستقيم ميدان مغناطيسي قرارگرفتند. در اين پژوهش، نمونه استوانه‌اي استاندارد بتن با ابعاد300×150 ميلي‌متر و ميلگرد با دو قطر مختلف شامل 14 و20 ميلي‌متر مورد بررسي قرار گرفت. به منظور بررسي اثر خواص مكانيكي و ريزساختاري بتن بر مقاومت پيوستگي، آزمايش‌هاي مقاومت‌هاي فشاري، كششي شكافت، خمشي و تصويربرداري ميكروسكوپ الكتروني روي نمونه‌هاي مغناطيسي و غيرمغناطيسي انجام شد. نتايج آزمون بيرون‌كشيدگي ميلگرد نشان داد كه گسيختگي همه نمونه‌ها از نوع لغزش ميلگرد بود. اعمال ميدان مغناطيسي به بتن تازه موجب افزايش مقاومت پيوستگي تا بيش از 83 و 51 درصد متناظر با ميلگردهاي با قطر 14 و 20 ميلي‌متر گرديد. همچنين ميزان طاقت نمونه‌هاي بتن تحت ميدان مغناطيسي تا حدود 82 و 53 درصد متناظر با ميلگردهاي با قطر 14 و 20 ميلي‌متر افزايش يافت. ميدان مغناطيسي در بهبود خواص مكانيكي بتن نيز موثر است. بر اين اساس مقاومت فشاري بتن تحت ميدان مغناطيسي به بيش از 21 درصد افزايش يافت كه اين ميزان در خصوص مقاومت‌هاي كششي و خمشي بتن به ترتيب تا حدود 9 درصد و 13 درصد تعيين گرديد. همچنين تصاوير ميكروسكوپ الكتروني مشخص كرد كه اعمال ميدان مغناطيسي به بتن تازه موجب متراكم‌تر شدن ريزساختار بتن از طريق اثرگذاري بر فرايند هيدراتاسيون سيمان مي‌گردد.