اثر ساليسيليك اسيد و اتيلن بر جوانه زني و بيان ژن هاي آلفا آميلاز و بتا آميلاز در بذر زوال يافته سويا (Glycina max)

سويا از مهم ترين گياهان دانه روغني است كه از مشكلات توليد آن كاهش قوه ناميه و بنيه بذر طي مدت نگهداري و پيش از كشت مي باشد. به منظور تعيين اثر زوال بر بذر سويا و همچنين تعيين اثر اتيلن و اسيد ساليسيليك بر بهبود زوال بذر، طي اين تحقيق بذور سويا در معرض پيري تسريع شده به مدت 0، 6 و 10 روز و پيري طبيعي به مدت 6 ماه قرار گرفتند. بذور پس از پيري با اسيد ساليسيليك با غلظت 50 ميكرو مولار و ACC (پيش ماده اتيلن) با غلظت 10 ميكرو مولار به مدت 6 ساعت در دماي 25 درجه سانتي گراد تيمار شدند. همچنين دسته اي بذور پس از آزمون پيري تسريع شده و طبيعي بدون هيچ تيماري به عنوان شاهد (بذر خشك) استفاده شدند. درصد جوانه زني، هدايت الكتريكي و همچنين بيان ژن هاي αMY1 ،βMY1 در بذور خشك و همچنين طي 6 و 12 ساعت تحت اثر آب، اسيد ساليسيليك و ACC به روش QRT PCR مورد بررسي قرار گرفت. با افزايش پيري درصد جوانه زني كاهش و هدايت الكتريكي افزايش يافت. ژن ها بيان متفاوتي را در روزها و ساعت هاي مختلف از خود نشان دادند. هورمون اسيد ساليسيليك و ACC اثرات متفاوتي را بر موارد اندازه گيري شده داشتند. در مجموع مي توان گفت پيري سبب اختلال در صفات فيزيولوژيكي بذر مي گردد و اسيد ساليسيليك و اتيلن نمي توانند سبب بهبود زوال بذر سويا شوند.