تاثير آموزش سازه هاي رباتيك بر تفكر انتقادي و خلاقيت و يادگيري درس رياضي دانش آموزان متوسطه اول شهر تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش سازه‌هاي رباتيك بر تفكر انتقادي و خلاقيت دانش‌آموزان متوسطه اول در يادگيري درس رياضي بود. روش: پژوهش حاضر، شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش‌آموزان متوسطه اول منطقه 6 شهر تهران در سال تحصيلي 1396-1397 مي‌باشد كه با روش نمونه‏گيري خوشه‏اي چندمرحله‌اي 40 نفر به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شد. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌‌هاي خلاقيت تورنس (1992)، تفكر انتقادي كاليفرنيا (1990) و سؤالات درس رياضي براي سنجش ميزان يادگيري دانش‌آموزان استفاده شد. قبل از شروع آموزش پرسشنامه‌ها توسط دو گروه آزمايش و گواه تكميل شد و سپس در گروه آزمايش به اين افراد سازه‌هاي رباتيك به مدت 12 جلسه آموزش داده شد و پس از پايان آموزش از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها با بهره‌گيري از آمار توصيفي و استنباطي (تحليل كوواريانس تك متغيره) تحليل شدند. يافته‌ها: آموزش با سازه‌هاي رباتيك تأثير معناداري بر ابعاد ابتكار، انعطاف و بسط خلاقيت دانش‌آموزان متوسطه اول و بر ابعاد ارزشيابي، استنباط و استدلال استقرايي تفكر انتقادي دانش‌آموزان و همچنين تأثير معناداري بر يادگيري درس رياضي دانش‌آموزان دارد. آموزش‌ سازه‌هاي رباتيك تأثير معناداري بعد سيالي خلاقيت و در ابعاد تحليل و استدلال قياسي تفكر انتقادي دانش‌آموزان ندارد. نتيجه‌گيري: آموزش با سازه‌هاي رباتيك بر خلاقيت، تفكر انتقادي و يادگيري درس رياضي دانش‌آموزان متوسطه اول تأثير دارد و باعث افزايش خلاقيت، تفكر انتقادي و بهبود يادگيري درس رياضي آن‌ها مي‌گردد.