شيوع توكسوپلاسما گوندي در بيماران مبتلا به ديابت تيپ دو: يك مطالعه­ي مورد-شاهدي در جنوب غربي ايران

مقدمه: توكسوپلاسما گوندي يك تك ياخته ي دورن سلولي اجباري است كه عامل ايجاد كننده ي عفونت توكسوپلاسموزيس در انسان و بسياري از مهره داران خونگرم مي‌باشد. هدف: هدف از انجام اين مطالعه، تعيين ميزان شيوع انگل توكسوپلاسما گوندي در بيماران مبتلا به ديابت تيپ دو و گروه كنترل در جنوب غربي ايران مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي مورد شاهدي، 80 فرد مبتلا به ديابت نوع دو و 100 فرد سالم مراجعه كننده به بيمارستان طالقاني شهرستان آبادان در زمستان سال 1398 انتخاب شدند. آنتي بادي IgG ضد توكسوپلاسما گوندي در سرم افراد با استفاده از روش الايزا مورد بررسي قرار گرفت. يك پرسشنامه حاوي برخي اطلاعات دموگرافيك و ريسك فاكتورهاي مرتبط با توكسوپلاسما توسط هر فرد شركت كننده تكميل شد. تجزيه و تحليل اطلاعات توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 20 انجام گرديد. مقدار P كم تر از 0/05، از لحاظ آماري معنادار در نظر گرفته شد. يافته ها: حدود 72/5 درصد از افراد مبتلا به ديابت نوع دو و 29 درصد افراد سالم از نظر آنتي بادي IgG مثبت گزارش شدند. اين تفاوت از نظر آماري معنادار بود (P 0/001). در بين ريسك فاكتورهاي احتمالي مرتبط با انگل، فقط تماس با گربه در دو گروه مورد (P 0/001) و كنترل (0/045=P) و منبع آب آشاميدني در گروه كنترل (0/048 P=) معنادار گزارش گرديد. ارتباط معناداري بين سن، جنسيت، محل سكونت، سطح تحصيلات و مصرف گوشت خام يا نيم پز با انگل توكسوپلاسما گوندي مشاهده نشد (P 0/050). بحث و نتيجه گيري: با توجه به شيوع بالاي انگل توكسوپلاسما گوندي در افراد مبتلا به ديابت نوع دو در مقايسه با افراد سالم، بايد توجه بيشتري به اين گروه در معرض خطر كرد. پيشنهاد مي گردد كه اين بيماران، به طور مرتب از نظر ابتلا به انگل قرار مورد ارزيابي گيرند.