مطالعه تأثير پارامترهاي فرآيند برنيشينگ بر زبري سطح، ميكروسختي و خوردگي فولاد ايمپلنت زنگ نزن 316L ماشين كاري شده توسط فرآيند ماشين كاري تخليه الكتريكي

امروزه انواع ايمپلنت ها با كاربرد هاي مختلف، جهت جايگزيني و يا حمايت از يك ساختار زيستي آسيب‌ديده مورد استفاده قرار مي گيرند كه از رايج ترين آنها مي توان به ايمپلنت هاي دنداني و ارتوپدي اشاره نمود. با توجه به كاربرد گسترده فولاد زنگ نزن L316 در ساخت انواع ايمپلنت ها و بروز ترك و تنش هاي پسماند طي استفاده از فرآيند ماشين كاري تخليه الكتريكي براي توليد اين محصولات، بكارگيري روش هاي پرداخت مؤثر و با صرفه اقتصادي نظير برنيشينگ، بر افزايش خواص سطحي و سازگاري اين محصولات با بافت زنده تأثيرگذار است. در اين پژوهش، پس از انجام فرآيند ماشين كاري تخليه الكتريكي روي سطح نمونه و ساخت ابزار برنيشينگ ساچمه اي، عمليات برنيشينگ با تغيير پارامترهاي ورودي و مطابق با آزمايش هاي طراحي شده با استفاده از نرم افزار ميني تب انجام شد و به اين ترتيب، تأثير متغيرهاي نيروي برنيشينگ، سرعت پيشروي و تعداد عبور ابزار، بر خواص زبري سطح، ميكروسختي و مقاومت به خوردگي سطح پاياني قطعه كار مورد بررسي قرار گرفت. طي بهينه سازي انجام شده به روش سطح پاسخ، مقدار بهينه براي زبري سطح، ميكروسختي و نرخ خوردگي نمونه ها، به ترتيب، 0/108 ميكرومتر، 435/34 ويكرز و 10^5 ×2/18 اهم، بدست آمد كه در مقايسه با نمونه شاهد، زبري سطح نمونه ها در حدود 97% كاهش يافته و ميكروسختي و مقاومت نمونه ها در برابر خوردگي به ترتيب، در حدود 2 و 11 برابر افزايش يافته است.