تبيين نگرش والدين نسبت به فرزند معلول براساس باور مذهبي و حمايت اجتماعي: ميانجي گري رضايت زناشويي

هدف: هدف از پژوهش حاضر تبيين نگرش والدين نسبت به فرزند معلول براساس باور مذهبي و حمايت اجتماعي با نقش واسطه اي رضايت زناشويي بود. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي مقطعي از نوع همبستگي است. براي انجام پژوهش ۲۰۰ نفر از والدين دانش آموزان افراد معلول در سطح شهرستان تبريز كه در مدارس و مراكز نگهداري معلولين بودند به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه هاي نگرش والدين، رضايت زناشويي، حمايت اجتماعي و باورمذهبي را تكميل نمودند. جهت تحليل داده ها از نرم افزار SPSS25 و نرم افزار AMOS18 استفاده شد. يافته ها: نتايج ضريب همبستگي نشان داد از بين عوامل ذكر شده بين نگرش مثبت والدين نسبت به فرزند معلول و باور مذهبي بالاترين ميزان همبستگي (0.59) وجود دارد. نتايج تحليل مسير نشان داد بزرگ ترين ضريب مسير مربوط به تاتير نگرش والدين از طريق باورمذهبي (0.38) بود و بعد از آن به ترتيب رضايت زناشويي و حمايت اجتماعي (۲۰/۰) تاثيرگذار بودند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي توان گفت كه باورمذهبي قوي افراد جامعه و رضايت زناشويي در بين زوجين و حمايت اجتماعي توسط اطرافيان باعث نگرش مثبت والدين نسبت به فرزند معلول و پذيرش بهتر آن ها خواهد گرديد.