خلق جهان مشترك هنري در فرارفتن هنرمند از خود نتيجه اي بر مبناي بررسي تطبيقي آثار ديويد هاكني و كمال الدين بهزاد

Creation of a Common Artistic World through Going Beyond Oneself by the Artist A Comparative Study of the Works of Kamalodin Behzad and David Hockney

هنرمند براي پويايي و متمايز ساختن خود همواره به روش هاي گوناگوني دست مي زند؛ روش هايي كه در صورت موفقيت مي تواند شيوه هايي جديد و سبك هايي تازه را در هنر به وجود آورد. اين رويكرد را اگر "فرا رفتن " هنرمند از خود بناميم، مي توان هنرمندان بسياري را جست وجو كرد كه اقدام به آن كرده اند و شيوه هاي بديعي را به وجود آورده اند. فرا رفتن هنرمند از خود مي تواند از دو نظام مشخص تاثير پذيري از ساير هنرمندان و كنش ضد سبكي تثبيت شده در خود هنرمند تبعيت كند. در راستاي اين فرايند تحولي، برخي هنرمندان فارغ از انديشه يا حوزه جغرافيايي خود به يكديگر نزديك شده و محدوده كار آن ها داراي فضاهاي مشترك با يكديگر شده اند؛ در اين فرآيند شباهت هاي متعددي ميان آثارشان به وجود آمده و تاثير پذيري هريك از ديگري باعث خلق شيوه ها و سبك هاي تازه در هنر شده است. دو تن از اين هنرمندان كمال الدين بهزاد1و ديويد هاكني2 هستند كه اولي در فرايند ضديت با سبك خود و ديگري با تاثير پذيري از نگارگري شرق، از خود و شيوه هاي نقاشي رايج فراتر رفتند. اين مقاله با استفاده از روش كتابخانه اي به بررسي تطبيقي برخي آثار بهزاد و هاكني پرداخته و با ارزيابي و تحليل شباهت هاي موجود در ميان آثار اين دو هنرمند ايراني و انگليسي، روند فرا رفتن از خود توسط هنرمند را بررسي كرده است. اين پژوهش بر آن است تا تاكيد كند در كنش فرا رفتن از خود توسط هنرمندان، جهان هاي سبكي با يك ديگر تداخل مي يابد و همين تداخل شكلي و محتوايي است كه باعث ايجاد جريان هاي تازه و بديع هنري مي شود.

In order to remain dynamic and to make oneself distinguished, an artist may take different approaches; approaches which may, in turn, create new styles in art. If such an approach can be named going beyond oneself, then many artists may be nominated to have practiced it making novel styles. Going beyond oneself often follows two distinct ways: being inspired by other artists or adopting an anti-style action by the artist. Interestingly enough, it sometimes happens that certain artists, irrespective of their nationality or of their way of thinking, have become very close to each other in terms of artistic outlook and taste. Accordingly, a considerable amount of similarity can be seen among their works. Being inspired by one another has led to creation of novel artistic styles. Two of such artists are Kamalodin Behzad and David Hockney. Both went beyond themselves and beyond the common painting styles; the former by challenging his own style and the latter by being inspired by the oriental painting style. This research aimed to study certain works of Kamalodin Behzad and David Hockney comparatively in order to analyze and evaluate the similarities among their works and, hence, to examine the process of going beyond oneself by the artist. The data were mainly collected from library sources. The result of the study indicated that in the course of going beyond oneself, the styles are incorporated. It is, in fact, the very incorporation, in terms of form and content, that gives birth to new movements in art as well as to novel artistic styles.