بررسي ميزان شيوع شكاف لب با يا بدون شكاف كام و عوامل مرتبط با آن در نوزادان متولد شده شهر ساري طي سال‌هاي 97-1383

مقدمه:شكاف لب وكام، يكي از شايع‌ترين نواقص مادرزادي در ناحيه‌ي دهاني – صورتي مي‌باشد. دلايل بروز آن متعدد مي باشد و عوامل ژنتيكي و محيطي در ايجاد آن دخيل هستند. شيوع اين ناهنجاري در نژادها و كشورهاي مختلف متفاوت است. هدف از اين مطالعه، بررسي شيوع اين ناهنجاري در نوزادان متولد شده در سه بيمارستان بوعلي، حكمت و اميرمازندراني شهر ساري در بازه‌ي زماني 971383 بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي – تحليلي با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده‌ي بيماران سه مركز درماني امام، حكمت و اميرمازندراني در شهر ساري انجام گرفته است. تعداد متولدين با انواع شكاف دهاني بوسيله‌ي اطلاعات مندرج در پرونده استخراج شد. سپس جهت بررسي عوامل مرتبط با ناهنجاري، متغيرهاي مربوط به نوزادان شامل جنس، وزن حين تولد و همچنين عوامل مرتبط با مادر شامل سن مادر در زمان بارداري، ازدواج فاميلي، سابقه خانوادگي شكاف، سابقه مصرف دارو در سه ماهه اول بارداري، الكل و سيگار نيز ثبت گرديدند. يافته‌ها: طي 14 سال، در مجموع 65522 تولد در سه مركز درماني مذكور به ثبت رسيده بود كه از اين تعداد، 80 نوزاد مبتلا به انواع شكاف دهاني بودند. شيوع كلي شكاف‌هاي دهاني در اين مطالعه 1.2 در هر 1000 تولد ارزيابي شد. 52.5 درصد (42 مورد) موارد مبتلا به شكاف كام و لب و 47.5 درصد (38 مورد) موارد نيز بروز به صورت شكاف لب بوده است. هيچ موردي از شكاف كام مجزا مشاهده نگرديد. 71.3 درصد (57 مورد) نيز به صورت يكطرفه بروز نموده بود. 86.3 درصد از نوزادان بيشتر از 2.500 گرم وزن و 72.5 درصد از مادران در زمان بارداري سن كمتر از 30 سال داشته‌اند. نتيجه گيري: يافته‌هاي بررسي حاضر حاكي از آن است كه شيوع كلي شكاف‌هاي دهاني در ميان جمعيت مورد مطالعه، 1.2 در هر 1000 تولد بوده و اكثرا نيز به صورت يكطرفه رخ داده است.