«امنيت حقوقي» در حقوق بين‌الملل؛ مفهوم و جايگاه

امنيت حقوقي، مقوله‌اي بسيار مهم در يك نظام حقوقي است. هرچند مسئلۀ «امنيت حقوقي» مفروض يك نظام حقوقي است كه داراي جامعۀ منحصربه‌فرد خويش است، با اين حال، تا حد زيادي چالش‌ها و نقدها به وجود «امنيت حقوقي» در حقوق بين‌الملل شايان توجه است، ولي اين مسئله مانع از اين نيست كه «امنيت حقوقي» در بعد قاعده‌اي و بعد ساختاري در اين نظام مفقود باشد. فرضيۀ حاكم در اين مقاله مفروض انگاشتن جامعۀ مشتركات بين‌المللي و اثبات «امنيت حقوقي» نسبي ملهم از آن در بعد ماهوي و ساختاري است. در اين مقاله ابتدا به جست‌وجو و تبيين واژۀ معادل و مناسب پرداخته و سپس به فهم آن در نظام حقوقي بين‌المللي و ماهيت تابعان و ساختارها و مسئلۀ مهم جامعۀ مشتركات بين‌المللي مي‌پردازيم و در نهايت به اين نتيجه مي‌رسيم كه وجود منشور ملل متحد، اساسنامۀ ديوان بين‌المللي كيفري و نقش تفسيري ديوان بين‌المللي دادگستري نشانۀ وجود «امنيت حقوقي» نسبي در حوزۀ ماهوي و قهرا، ساختاري است.