بررسي نقش بدبيني سازماني در رفتارهاي انحرافي كاركنان با نقش ميانجي سايش اجتماعي

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش بدبيني سازماني در رفتارهاي انحرافي كاركنان از طريق سايش اجتماعي بود. روش: اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و از نظر گردآوري داده ها توصيفي- پيمايشي است. جامعه‌ آماري شامل 320 نفر از كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تنكابن مي باشند كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان 175 نفر به عنوان نمونه آماري به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شد. گردآوري داده هاي پژوهش از طريق پرسشنامه بدبيني سازماني دين و همكاران (1998)، پرسشنامه سايش اجتماعي دافي و همكاران (2002) و پرسشنامه رفتارهاي انحرافي كاركنان رابينسون و بنت (1995) انجام شد. جهت تعيين روايي پرسشنامه ها، از روايي صوري و محتوايي استفاده شد و براي سنجش پايايي، از طريق روش آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفتند كه به ترتيب 0.920، 0.854 و 0.933 بدست آمد. براي تحليل داده هاي به دست آمده نيز از نرم افزار آماري SPSS-22 و8.80 Lisrel به كار گرفته شد. تجزيه وتحليل داده هاي جمع آوري شده نشان داد بدبيني سازماني بر رفتارهاي انحرافي كاركنان تأثير مثبت و معناداري دارد. همچنين تأثير نقش ميانجي سايش اجتماعي در رابطه ميان بدبيني سازماني و رفتارهاي انحرافي كاركنان مورد تأييد قرار گرفت. بطور كلي نتايج پژوهش حاضر با تحقيقات انجام گرفته همسو مي باشد و مي توان چنين برداشت كرد كه در جامعه و نمونه تحت بررسي، از عوامل اثرگذار بر رفتارهاي انحرافي كاركنان، توجه به بدبيني سازماني و سايش اجتماعي است.