تحليل نمودهاي رواني اسطوره‌ها در شعر احمد شاملو و إمل دنقل براساس اصل تضاد يونگ

اصل تضاد يونگ، از مهم‌ترين عوامل رشد و شكوفايي شخصيّت در بخش ناخودآگاه جمعي است كه علاوه بر تحوّل در ساختار شخصيّت، برانگيزاننده اصلي كل رفتار و توليدكننده كل انرژي روان است. براساس اين اصل روان‌شناختي، آدمي كه در برابر گرايش‌هاي مختلف، دچار كشمكش و فشار رواني مي‌شود، سعي مي‌نمايد براي از بين‌بردن آن فشار رواني، با اراده خود، فعاليت نمايد و به سوي ترقّي و كمال پيش رود. با بررسي آثار ادبي مي‌توان مقايسه‌اي علمي ميان اصل تضاد يونگ؛ يعني شدّت كاركرد انرژي روان در شخصيّت با برخي نظريه‌هاي فيزيكي از جمله اصل بقاي انرژي برقرار نمود كه داراي ساختار بنيادي ثابتي است. پژوهش حاضر با روش تحليلي ـ تطبيقي و با هدف نشان‌دادن كاركرد انرژي رواني در شخصيّت‌هاي اسطوره‌‌اي، سعي دارد ميزان تأثيرپذيري و شدّت عملكرد پديدآورندگاني همچون احمد شاملو و إمل دنقل را در اين باب بررسي كند. نتيجه پژوهش آن است كه اين دو شاعر نوپرداز، با بهره‌گيري از تكنيك نقاب (پرسونا) و نشان‌دادن ماهيّت مفهومي و انرژي توليدشده در شخصيّت‌هاي اسطوره‌اي كهن، شدّت عملكرد رواني خود را به ‌عنوان پديدآور در برابر ناملايمات و ناكامي‌هاي جهان پيرامونشان، با خلق اسطوره‌هاي نو و دريافت انرژي قدرتمند اسطوره‌اي، در لايه‌هاي معنادار سروده‌هاي خود، به ‌خوبي نشان داده‌اند.