نقش واسطه‌اي حافظه فعال و اضطراب رياضي در پيش‌بيني پردازش ديداري فضايي بر اساس خودكارآمدي رياضي و خلاقيت

زمينه: مطالعه عوامل مرتبط با پردازش ديداري فضايي چارچوب مناسبي براي بررسي رابطه و تعامل هيجانات و شناخت، كه وجه بارز تحقيقات علوم شناختي است قلمداد مي گردد. هدف اين پژوهش نقش واسطه‌اي حافظه فعال و اضطراب رياضي در پيش‌بيني پردازش ديداري فضايي بر اساس خودكارآمدي رياضي و خلاقيت دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدايي بود. روش: پژوهش حاضر همبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر پايه پنجم شهر تهران در سال تحصيلي 98-1397 و نمونه آماري شامل 477 دانش آموز دختر پايه پنجم بود كه بر اساس تعداد متغير با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. شركت ‌كنندگان پرسشنامه هاي خلاقيت غيركلامي تورنس فرم الف (1972)، مقياس اضطراب رياضي پلاك و پلاكر (1982)، آزمون حافظه فعال براي كودكان (2006) خودكارآمدي رياضي ليو، كويرالا و مي (2009) و تست پردازش ديداري فضايي بينه (2003) را تكميل كردند. به‌منظور تحليل داده ها از همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شد. يافته ها: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده در اين مدل، 0/86 واريانس متغير پردازش ديداري - فضايي تبيين گشت. متغير خودكارآمدي رياضي تنها به ‌صورت غيرمستقيم با ميانجي‌گري متغيرهاي حافظه فعال بر پردازش ديداري فضايي و با ميانجي‌گري اضطراب رياضي با پردازش ديداري فضايي رابطه مثبت نشان داد. همچنين متغير حافظه فعال نيز به‌صورت مستقيم با خلاقيت رابطه مثبت نمايش داد. خلاقيت تنها از طريق متغير حافظه فعال بر پردازش ديداري تأثيرگذار است. خودكارآمدي رياضي و خلاقيت با پردازش ديداري فضايي با ميانجي گري حافظه فعال دانش آموزان دختر رابطه مثبت دارد (0/154 p ). خودكارآمدي رياضي و خلاقيت با پردازش ديداري فضايي با ميانجي گري اضطراب رياضي دانش آموزان دختر رابطه ندارد (0/001 p). نتيجه گيري: بر اساس خودكارآمدي رياضي، مي‌توان متغير پردازش ديداري فضايي را تبيين نمود.