ارائه چارچوبي متوازن براي اندازه‌گيري و ارزيابي نوآوري در سازمان‌هاي دفاعي

نوآوري را مي توان توسعه و به كارگيري راه هاي جديد و به طور چشمگير بهبود يافته براي پاسخ گويي به نيازها و مسائل اجتماعي و اقتصادي تعريف كرد. تاكنون الگوها و رويكردهاي متعددي در سطوح مختلف سازماني و ملي براي اندازه گيري و ارزيابي نوآوري ارائه شده است. از طرفي، به دليل ماهيت متفاوت سازمان هاي دفاعي، نوآوري در اين سازمان ها شامل پيشران ها، الزامات و ملاحظات خاصي است. بنابراين، پژوهش حاضر با بهره گيري از رويكرد كيفي و استراتژي طرح چندشيوه اي شامل روش تحليل مضمون و روش مدلسازي ساختاري تفسيري به ارائه چارچوبي متوازن براي اندازه گيري و ارزيابي نوآوري در سازمان هاي دفاعي پرداخته است. اين چارچوب مشتمل بر دو دسته از مضامين فراگير پيشران (تحليل هاي راهبردي مبتني بر دكترين دفاعي؛ تحليل سبد محصولات و فناوري‌هاي دفاعي؛ شبكه سازي و توسعه همكاري‌هاي فناورانه؛ بازطراحي نهادها، فرآيندها و توسعه سرمايه‌هاي انساني؛ مديريت منابع، زيرساخت‌ها و ظرفيت‌ها) و مضامين فراگير وابسته (نتايج سرمايه هاي انساني؛ نتايج شبكه همكاران دفاعي؛ نتايج مشتريان و نيروهاي مسلح؛ نتايج عملكردي نوآوري هاي دفاعي؛ نتايج مالي و ماموريتي؛ نتايج جامعه و امنيت ملي) است. ويژگي اصلي اين چارچوب آن است كه نوآوري هاي فناورانه و سازماني، نوآوري هاي تدريجي و ريشه اي، افق زماني گذشته، حال و آينده و ملاحظات اجتماعي، فني و اقتصادي را به طور همزمان در برمي گيرد.