تاثير كود شيميايي و غير شيميايي بر ميزان ماده‌خشك رزماري در رقابت با علف‌هاي هرز

به‌منظور بررسي ميزان ماده‌خشك رزماري (Rosmarinus officinalis L.) و علف‌هاي هرز تحت تاثير منابع كودي مختلف، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1395 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري به اجرا درآمد. تيمارهاي آزمايش شامل رقابت گياه زراعي و علف‌هاي هرز (در دو سطح وجود و نبود علف‌هاي هرز) به‌عنوان عامل اصلي و منابع كودي شامل: كود دامي، ورمي‌كمپوست، كود دامي + ورمي‌كمپوست، كود شيميايي NPK (N 46%, P2O5 46%, K2O 50%)، نانو‌كود NPK و شاهد (عدم مصرف كود) به‌عنوان عامل فرعي بود. نتايج نشان داد كه رقابت با علف‌هاي هرز باعث شد كه گياه رزماري حداكثر تجمع ماده‌خشك خود را به لايه‌هاي بالاتر (40-20 سانتي‌متر) منتقل نمايد؛ در حالي‌كه در شرايط حذف رقابت با علف‌‌هاي هرز، گياه رزماري از توانايي و يكنواختي بالاتري در حفظ ماده‌خشك در دو لايه ابتدايي كانوپي در مقايسه با شرايط حضور علف‌هاي هرز برخوردار بود. در اين خصوص تيمار ورمي‌كمپوست با ميانگين 49.51 گرم بيشترين ماده‌خشك تك بوته را داشت. بررسي‌هاي انجام شده روي تراكم و زيست توده‌ي علف‌هاي هرز نشان داد كه كاربرد كود ورمي‌كمپوست به تنهايي (تيمار 2) تراكم و زيست توده علف هرز را كاهش دهد؛ در‌حالي‌كه تيمار كود شيميايي بيشترين تراكم و زيست توده علف‌هاي هرز را داشت. نتايج نشان داد، كاربرد كودهاي آلي نظير ورمي‌كمپوست ضمن كاهش مصرف كودهاي شيميايي و نيز نداشتن عواقب سوء زيست محيطي، توانايي بالايي در مهار رشد علف‌هاي هرز داشته و موجب كاهش تراكم و زيست توده علف‌هاي هرز مي‌شود.