تاثير كودهاي زيستي و پوترسين بر بيوماس، گره‌زايي و برخي صفات مورفولوژيكي و بيوشيميايي ماشك گل خوشه‌اي تحت شرايط ديم

به منظور بررسي تأثير كودهاي زيستي و پوترسين بر بيوماس، گره زايي و برخي صفات مورفولوژيكي و بيوشيميايي ماشك گل خوشه‌اي تحت شرايط ديم، آزمايشي در سال 1398 به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه محقق اردبيلي اجرا شد. فاكتورهاي موردبررسي شامل كودهاي زيستي (عدم كاربرد كودهاي زيستي به عنوان شاهد، كاربرد ريزوبيوم (Rhizobium legominuzarum)، كاربرد ميكوريز (Glomus mosseae)، كاربرد توأم ميكوريز با ريزوبيوم، ريزوبيوم و ازتوباكتر (Azotobacter chrocoocom strain 5)، ميكوريز و ازتوباكتر، ريزوبيوم با ازتوباكتر و ميكوريز] و محلول پاشي پوترسين در سه سطح (محلول پاشي با آب به عنوان شاهد و محلول پاشي 0.5 و 1 ميلي مولار پوترسين) بودند. نتايج نشان داد كاربرد توأم ازتوباكتر با ميكوريز و ريزوبيوم و محلول پاشي يك ميلي مولار پوترسين وزن ريشه، سهم برگ از بيوماس كل، قندهاي محلول برگ و ساقه و بيوماس كل را به ترتيب 133.33، 4.5، 31.94، 41.82 و 56.94 درصد نسبت به عدم كاربرد كودهاي زيستي و عدم محلول پاشي با پوترسين افزايش داد. هم‌چنين كاربرد توأم ازتوباكتر با ميكوريز و ريزوبيوم و محلول پاشي يك ميلي مولار پوترسين هدايت الكتريكي و ميزان مالون دي آلدئيد را به ترتيب 99 و 125.39 درصد در مقايسه با عدم كاربرد كودهاي زيستي و عدم محلول پاشي با پوترسين كاهش داد. به نظر مي رسد كاربرد كودهاي زيستي و محلول پاشي پوترسين مي‌تواند بيوماس كل ماشك گل خوشه‌اي تحت شرايط ديم را به‌واسطه بهبود صفات بيوشيميايي و مورفولوژيكي افزايش دهد.