استتار واختفاي حرارتي سنگرهاي انفرادي در مناطق دشت

با توجّه به نقش اساسي سنگرهاي انفرادي در بقاء و انجام مأموريت نيروهاي خودي به ويژه در مناطق دشت، بديهي است كه دشمن براي كشف و شناسايي سنگرها، انواع متنوعي از حسگرهاي هوايي و فضايي را به‌كار مي گيرد. يكي از سامانه هاي اصلي كشف و شناسايي اهداف به‌ويژه در زمان شب، دوربين هاي تصويربرداري حرارتي مي باشد. عامل اصلي آشكارسازي سنگرهاي انفرادي در تصاوير حرارتي ناهنجاري هاي حرارتي در ورودي سنگرها نسبت به محيط اطراف است. اين تحقيق در نظر دارد با استفاده از مشاهدات ميداني و به كارگيري روش ارزيابي بصري، احتمال شناسايي رزمنده هاي مستقر در سنگرهاي حفره روباه را بررسي نموده و اقدامات و ملاحظات جلوگيري از كشف و شناسايي سنگرهاي انفرادي در مناطق دشت را ارائه نمايد. به اين منظور، 36 سناريو در حالت هاي مختلف (ايستاده كنار سنگر، ايستاده در سنگر و نشسته در سنگر، دو زمان مختلف، روز با وجود خورشيد در آسمان و هواي تاريك و درفواصل مختلف) قرار گرفته است. بر اساس نتايج تجربي به‌دست آمده در اين پژوهش، احتمال شناسايي سنگرهاي انفرادي در مناطق دشت در فواصل نزديك بدون استتار وجود دارد. همچنين، بهترين نوع پوشش استتاري استفاده از گياهان خشك و بي جان مربوط به منطقه مي باشد.