نقش تعديل‌گر ساختار مالكيت بر رابطه قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي و مديريت سود

قابليت مقايسه يكي از ويژگي‌هاي كيفي اطلاعات حسابداري به شمار مي‌رود كه مي‌تواند تحت تأثير عوامل مختلفي از قبيل انگيزه‌هاي مديريت و مديريت سود قرار گيرد. از سوي ديگر، ساختار مالكيت يكي از مباحث مطرح در حوزه حاكميت شركتي است كه بر جنبه‌هاي مختلف شركت تأثيرگذار است. هدف اين پژوهش بررسي نقش تعديل‌گر ساختار مالكيت بر رابطه قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي و مديريت سود است. براي دستيابي به اين هدف، 120 شركت از بين شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1384 تا 1394 به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها و آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از الگوي رگرسيون چندگانه و داده‌هاي تركيبي (با كنترل اثرات سال‌ها و صنايع) استفاده شده است. نتايج آزمون فرضيه اول پژوهش نشان مي‌دهد كه قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي با مديريت سود اقلام تعهدي رابطه منفي و معناداري دارد. نتايج آزمون فرضيه دوم پژوهش حاكي از آن است كه افزايش سطح مالكيت نهادي موجب تضعيف رابطه معكوس قابليت مقايسه و مديريت سود مي‌شود. اين نتيجه را مي‌توان به اين صورت تفسير كرد كه هر چه سطح مالكيت نهادي بيشتر باشد، تأثير منفي مديريت سود بر قابليت مقايسه كمتر است. نتايج آزمون فرضيه سوم نشان مي‌دهد كه تمركز مالكيت تأثير معناداري بر رابطه بين قابليت مقايسه و مديريت سود ندارد.