تحليل ديدگاه كِندي دربارهٔ كمال انسان

«كمال» يكي از مسايل انسان‌شناسي است كه از يك حيث عمرش به قدمت انسان است، اما ازحيث تِئوري، فيلسوفان يونان نقش برجسته‌اي در اين امر داشتند. آنها اين امر را بيشتر تحت عنوان «فضليت» پي‌گيري مي‌كردند. پرسش اصلي اين پژوهش آن است كه چه تحليلي براي ديدگاه كندي پيرامون كمال انسان مي‌توان ارائه داد؟ اين پژوهش، به صورت توصيفي و تحليلي انجام گرفت و اهم يافته‌هاي آن عبارتند از: در تحليل ديدگاه كندي پيرامون كمال، مي‌توانيم آن را به دو قسم (كمال فلسفي و كمال اخلاقي) تقسيم كنيم. مراد از «كمال فلسفي» در اين پژوهش، كمال در حيطۀ عقل نظري است. او در رسالهٔ عقل خود، آن را به چهار معنا به كار برد كه دومين معناي آن ناظر به عقلي است كه در اين پژوهش مدِّ نظر است. او مراتبي براي عقل نظري ذكر مي‌كند، اما ما شاهد نوعي ابهام و نقاط ضعف در كمال فلسفي ايشان هستيم. مراد ما از «كمال اخلاقي»، كمال عقل عملي است كه از آن به «فضايل» ياد مي‌شود. او در كمال اخلاقي بيشتر از ارسطو، تحت تأثير افلاطون است و بر اساس قواي نفس انسان، فضايل را به چهار قسم (حكمت، نجده / شجاعت، عفت و عدالت) تقسيم مي‌كند. از آن جا كه كندي در مراحل اوليه نهضت ترجمه بوده و همهٔ اثارش بر اساس گزارش‌هاي موجود به دست ما نرسيده است، داوري قطعي دربارهٔ ديدگاهش ناظر به مسايل مختلف و از جمله، «كمال» كاري صعب و دشوار است.