تبيين مدل هاي مختلف بيانِ مقامات و منازل عرفاني بر اساس ديدگاه امام خميني(س)

يكي از مهم‌ترين مباحث طرح‌شده در عرفان عملي شرح مقامات و منازل عرفاني است. از نخستين سال‌هاي تاريخ مكتوبِ مباحث عرفاني، يكي از دغدغه‌هاي اصلي عارفان، بيان مقامات و منازل عرفاني بوده است؛ با وجود اين عرفاي مسلمان نتوانسته‌اند تعداد منازل و مقامات تا رسيدن به مقصد را به‌طور مشخص و معين ترسيم كنند و اختلافات عمده‌اي بين ايشان وجود دارد. تفاوت و اختلاف آراي عرفا در مقولۀ مقامات و منازل سلوكي را مي‌توان ذيل چهار عنوان اصلي دسته‌بندي كرد: «تعدد»؛ «تنوع»؛ «ترتب» و «تعريف».امام خميني رويكردي پارادوكسيكالبه بيان مقامات و منازل عرفاني دارد؛ از يك‌سو از تبيين مرحله‌به‌مرحله و منزل‌به‌منزل مقامات خودداري مي‌كند و از سوي ديگر به بيان مراتب كلي سير و سلوك مي‌پردازد. مقالۀ حاضر مي‌كوشد در مسئلۀ نخست به علت اين رويكرد به‌ظاهر متناقض بپردازد و در مسئلۀ دوم مدل‌هاي مختلف تبيين مراتب كلي سير و سلوك را بر اساس آثار امام خميني تنظيم و تنسيق كند. مدل‌هاي مختلف بر پايۀ شش محور اصلي رده‌بندي مي‌شوند كه هريك داراي مدل‌هاي تبيين متفاوت هستند