فرايند تقديس درخت در حوزه فرهنگي هليل رود

مقدس، مفهومي است كه در طي آن يك پديده، به واسطه ارتباط با نيروهاي مافوق‌طبيعي، منحصر به فرد و از محيط پيرامونش جدا مي‌گردد و در نتيجه داراي قوانين ويژه‌اي مي شود. در هر صورت مقدس نوعي تجلي ويژه خدا است كه مي‌تواند به مخلوقات منتقل شود. درخت در فرهنگ‌هاي گوناگون هم بنا به دلايل فيزيكي و هم به دليل مجاورت و يا جانشيني با امر قدسي، جايگاه قداست گشته است. در حوزه تمدني هليل رود به واسطه ويژگيهاي جغرافيايي(آب فراوان و زمين مناسب) درختهاي فراواني مي رويد و همين امر منجر به توجه خاصي به درخت در اين منطقه شده است. در اين پژوهش تلاش شده تا از طريق مطالعات ميداني و با روشي توصيفي و تحليلي و و رويكرد نشانه‌شناختي، شيوه‌هاي تقدس درخت و انتقال آن در حوزه هليل‌رود، بررسي شود. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه مهمترين شيوه‌هاي تجلي قداست از طريق هم‌نشيني درخت با امر قدسي صورت گرفته است. كهنسالي و قدمت درخت، ارتباط دادن درخت با فرد مقدس، درخت به عنوان جايگاه اجنه و نيروهاي غيبي، هم نشيني درخت با مردگان و خاصيت‌هاي طبيعي و دارويي از مهمترين عوامل تقديس درخت در حوزه هليل رود محسوب مي‌شوند.