بررسي انتقادي استفادۀ سوئين‌برن از اصل آسان‌باوري در برهان تجربۀ ديني

استدلال از طريق تجربۀ ديني يكي از استدلال‌هايي است كه براي اثبات وجود خدا ارائه مي‌شود. (كه در اين مقاله مراد از آن به‌طور خلاصه و كمتر دقيق، «برهان تجربۀ ديني» است) اين استدلال، از تجربۀ ديني كه برخي افراد از سر مي‌گذرانند، به‌عنوان قرينه‌اي به سود وجود خدا استفاده مي‌كند. ريچارد سوئين‌برن از جمله كساني است كه در كتاب وجود خدا چنين استدلالي را اقامه مي‌كند. يكي از پايه‌هاي استدلال او اصلي است كه نام «اصل آسان‌باوري» بر آن مي‌نهد. اين اصل به‌طور خلاصه مي‌گويد اگر شيء الف به ادراك درآيد، مي‌توان نتيجه گرفت كه به‌طور محتمل شيء الف وجود دارد. هدف مقالۀ حاضر، ارزيابي انتقادي امكان استفاده از اين اصل در برهان تجربۀ ديني است و از مجموع نقدهاي نويسنده (مقاله) و نقدهاي مطرح‌شده توسط ديگران بر كاربرد اين اصل در برهان تجربۀ ديني، به اين نتيجه خواهيم رسيد كه اين اصل به‌خاطر مواجه بودن با چالش‌هاي جدي در برهان تجربۀ ديني قابل‌استفاده نيست.