قرّاء شيعي در ميان قاريان چهارده‌گانه و گونه‌شناسي تشيع آنان

با آغاز نزول قرآن، در جامعه اسلامي عده‌اي به نام «قُرّاء» مطرح شدند. قراء نقش اساسي در تبليغ، ترويج و تبيين قرآن و اسلام در جوامع اسلامي داشتند. بنابراين، شناخت قراء، نقش آنان و گرايش مذهبي و اعتقادي‌شان مهم است. در سده چهارم، قرائت‌هاي قراء سبعه برگزيده شد و قراء عشره و اربعه عشر نيز در سال‌هاي بعد افزوده شدند. در واقع، تا عصر حاضر، قراء و قرائات چهارده‌گانه در ميان جوامع اسلامي مشهور و متداول بوده است. بنا بر ملاك‌هايي از اين دست مي‌توان به شيعه‌بودن افراد پي برد: ذكر نام در كتب تاريخي‌رجالي به عنوان شيعه، ارتباط با ائمه b و تجليل ائمه b از ايشان، مخالفت با بني‌اميه و بني‌عباس و نقل روايات فضائل ائمه b. از ميان قاريان چهارده‌گانه پنج نفر از آنها شيعه هستند. از نتايج اين پژوهش اينكه نقش مهم قاريان شيعي را در قرائت قرآن در جهان اسلام نمي‌توان منكر شد. از اين‌رو پژوهش پيش رو گرايش مذهبي قراء چهارده‌گانه را بررسي مي‌كند. محور اصلي پژوهش بررسي گونه تشيع قراء شيعي در ميان قاريان چهارده‌گانه است كه نوآوري اين تحقيق نيز محسوب مي‌شود.