بررسي اقتصادي كاربرد روش آبياري قطره اي (نوارتيپ) در زراعت گندم

كم‌آبي در ايران يك واقعيت اقليمي است و با توجه به روند روزافزون نياز بخش‏هاي مختلف به آب، مشكل كمبود آب در سال‏هاي آينده حادتر خواهد شد. در سال‏هاي اخير به علت كمبود آب، اهميت پژوهش در زمينه آبياري گندم به روش آبياري قطره‏اي (نوار تيپ) افزايش يافته است. اين پژوهش به‌منظور بررسي اقتصادي كاربرد نوار آبياري تيپ در زراعت گندم در دو مزرعه واقع در مشهد و تربت‌حيدريه بخش جلگه رخ با بافت خاك به ترتيب لوم و لوم رسي، در سال زراعي 961395 انجام شد. اين آزمايش شامل سه مقدار آب آبياري ( 100، 75 و 50 درصد نياز آبي) در هر دو روش آبياري قطره‌اي و شياري بود و علاوه بر آن روش قطره‌اي داراي سه فاصله نوار(تيپ) 50، 75 و 100 سانتيمتر نيز بود. براي مقايسه اقتصادي تيمار هاي مختلف، درآمد خالص اوليه هريك از تيمارها از تفاضل درآمدها و هزينه ها محاسبه گرديد و درآمد خالص نهايي نيز از محاسبه افزايش سود حاصل از درآمد آب صرفه جويي شده به اضافه درآمد خالص اوليه بدست آمد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بيشترين درآمد خالص نهايي در مشهد (18183222 ريال) و در تربت حيدريه ( بخش جلگه رخ) ( 15828426 ريال) از تيمار فاصله نوار 100 سانتيمتر (روش قطره‌اي) با در نظر گرفتن يارانه بدست آمد. لذا فاصله نوار 100 سانتيمتر اقتصادي ترين تيمار در اين پژوهش بود.