بررسي اثر رژيم‌هاي مختلف آب‌شور بر خواص مورفولوژيكي و رشدي كينوا

به‌منظور بررسي اثر آبياري با روش تلفيق آب‌شور و آب شهري بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه كينوا آزمايشي در قالب طرح كامل تصادفي با 5 تيمار (آب شهري، آب‌شور، اختلاط 50:50 آب‌شور با آب شهري، آبياري يك‌درميان با آب‌شور و آب شهري، آبياري زيرسطحي آب‌شور) تحت شرايط گلخانه‌اي در دانشگاه فردوسي مشهد با سه تكرار در زمستان سال 1396 اجرا شد. دانه‌هاي گياه كينوا در اين تحقيق در عمق 2.5 سانتي‌متري كاشته شد. پس از گذشت 70 روز گياهان برداشت‌شده و وزن تر و خشك بوته، تعداد برگ، ارتفاع بوته، شاخص سبزينگي، سطح برگ، تعداد شاخه فرعي، وزن خشك اندام هوايي، قطر ساقه و بهره‌وري مصرف آب اندازه‌گيري گرديد. در انتها تحليل آماري صفات موردبررسي با استفاده از نرم‌افزار SAS (ver 9.4) انجام گرفت. مقايسه ميانگين‌ها نيز با استفاده از آزمون LSD در سطح 5 درصد انجام شد. نتايج نشان داد كه رژيم‌هاي مختلف آبياري بر تعداد برگ، وزن تر اندام هوايي، ارتفاع بوته، شاخص سبزينگي و سطح برگ در سطح احتمال يك درصد معني­دار بوده ولي بر تعداد شاخه فرعي، وزن خشك اندام هوايي، قطر ساقه و بهره‌وري مصرف آب در سطح احتمال پنج درصد معني‌دار بود. آبياري با آب‌شور منجر به كاهش كليه صفات شد. آبياري زيرسطحي با آب‌شور منجر به كاهش وزن تر و خشك بوته به ميزان 14.4 و 17.2 درصدي شد. آبياري يك‌درميان با آب‌شور و شهري نيز منجر به كاهش وزن تر و خشك بوته به ميزان 22.8 و 39.8 درصدي شد. در پژوهش‌ حاضر روي گياه دارويي كينوا، نتايج نشان داد كه مي‌توان نتيجه گرفت كه با اعمال مديريت مناسب در مزرعه، استقرار اين گياه را در شرايط وجود آب‌وخاك شور تضمين نمود.