بي‌تفاوتي اجتماعي دانشجويان و عوامل اجتماعي مرتبط با آن مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه حكيم سبزواري

بي‌تفاوتي اجتماعي يك مسئله اجتماعي است؛ كه در آن، بين آگاهي، احساس و رفتار افراد نسبت به مسائل اجتماعي نوعي گسست و جدايي وجود دارد و اين گسست باعث مي‌شود كه كنش چنداني نسبت به مسائل اجتماعي صورت نگيرد. هدف از پژوهش حاضر بررسي ميزان بي‌تفاوتي اجتماعي دانشجويان دانشگاه حكيم سبزواري و عوامل مؤثر بر آن مي‌باشد. اين تحقيق با روشِ پيمايشي و با تكنيك پرسشنامه انجام شد. نمونۀ آماري با استفاده از فرمول كوكران 370 نفر برآورد شده است كه با روش تصادفي طبقه‌بندي ‌شده انتخاب شدند. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه ميزان بي‌تفاوتي اجتماعي دانشجويان، متوسط مي باشد و7/73 درصد آنها بي ‌تفاوتي متوسطي داشتند. بين متغيرهاي زمينه‌اي شامل جنسيت، محل سكونت، قوميت، رشته و مقطع تحصيلي با بي‌تفاوتي اجتماعي تفاوت معنا‌داري پيدا نشد؛ ولي بين وضعيت تأهل و سن با بي ‌تفاوتي اجتماعي تفاوت معنا داري وجود دارد. عدم معناداريِ اغلب متغيرهاي زمين‌ه اي نشانگر عموميت اين پديده در بين دانشجويان، فارغ از زن يا مرد، شهري يا روستايي بودن و قوميت ‌هاي مختلف است. متغير زمينۀ خانوادگي در تمام آزمون ‌هاي دومتغيره و چند متغيره همواره، بيشترين اثرگذاري را داشت. ترتيب‌ بندي متغيرهاي مستقل تأثيرگذار بر بي ‌تفاوتي اجتماعي براساس تحليل مسير عبارتند از: زمينۀ خانوادگي، احساس بي ‌هنجاري اجتماعي، اثربخشي اجتماعي، رسانه ‌هاي گروهي، اعتماد اجتماعي و اميد به آينده بود. نتايج تحليل رگرسيون نشانگر اين است كه 29 درصد از تغييرات بي‌تفاوتي اجتماعي دانشجويان، توسط متغيرهاي مستقل تبيين مي‌شود. بدين ترتيب، به رغم اينكه در تبيين بي ‌تفاوتي اجتماعي به نظريات مختلف و متنوعي پرداخته شد، اما ميزان تبيين متغير وابسته، چندان بالا نبود. اين امر مي‌تواند نشان گر آن باشد كه بي ‌تفاوتي اجتماعي در بين دانشجويان، ويژگي ‌هاي منحصر بفردي دارد كه در نظريه‌ ها، بدان پرداخته نشده است.