تحليلي بر رفتارهاي منظورشناختي نقش‌نماهاي تفصيلي و تقابلي در گفتمان نقد ترجمه: كاربردي‌شدگي معني

اين مطالعه با رويكرد فراگفتمان مدار رفتار منظورشناختي نقش‌نماهاي تفصيلي و تقابلي گفتمان در متون نقد ترجمه تجزيه و تحليل كرده است. تحقيقات فراگفتماني نشان داده‌اند كه تفاوت گستردة بين معناي گزاره‌اي و رفتارهاي مختلف منظورشناختي نقش‌نماهاي گفتمان منجر به پيدايش ابهام در تعاملات انساني مي‌شود. بافت خلاق، پيچيده، و چندلاية ساختار گفتمان منشاء اين تنوع رفتار منظورشناختي است. فرايند كاربردي‌شدگي از آثار آن است كه در چارچوب آن معناي نقش‌نماها دائماً تغيير مي‌كند تا به معاني تعاملي جديد در گفتار دست يابند. تحليل اين نظام، منابع كارامد آموزشي و پژوهشي در حوزة توليد و كشف دانش‌ و مهارت‌هاي گفتماني را در اختيار جامعة علمي، آموزشي، اجرايي، و پژوهشي قرار مي‌دهد. اين مطالعة توصيفي كيفي با استفاده از دو الگوي تحليلي فريزر (2006) و برينتن (1996) و بر اساس نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي از نقدهاي ترجمة منتشر شده در بازة زماني سه دهه انجام شده‌است. نتايج نشان ‌داد كه تمام نقش‌نماهاي تفصيلي و تقابلي در پيكرة اين پژوهش تحت تأثير فرايند كاربردي‌شدگي قرار گرفته‌اند و نقش‌نماهاي «و»، «اما»، و «ولي» داراي بيشترين نقش منظورشناختي بودند. همچنين، يك چارچوب تعاملي و منظورشناختي شش وجهي براي ساختار گفتمان نقد ترجمه كشف گرديد. علاوه‌براين، نقش‌نماهاي تفصيلي و تقابلي در سه قلمرو گفتماني انديشگاني، كنشي، و اطلاعات به ايفاي نقش پرداختند. بر اين اساس، اين عناصر فراگفتماني هميشه تحت تأثير تعامل بين متغيرهاي بافتي قرار ‌دارند و اين تعامل زمينة پيدايش استنباطات جديد، پيچيده، و خلاق را فراهم مي‌كند كه همان فرايند كاربردي‌شدگي است و دائماً در حال تغيير و نوآوري مي‌باشد.