استفاده از مدل‌سازي عددي المان مجزا براي بهينه‌سازي سيستم آب‌بندي پي و تكيه‌گاه‌هاي سد سردشت

احداث پرده آب‌بند يكي از روش‌هاي متداول كنترل تراوش از زير پي سدها است. به منظور ايجاد پرده آب‌بند، تعدادي چال حفر شده و در اين چال‌ها عمليات تزريق صورت مي‌گيرد. در عمليات تزريق درزه‌هاي موجود در توده‌سنگ با استفاده از دوغاب مناسب پر مي‌شود. از آنجا كه نفوذپذيري ماده‏سنگ بسيار كم و قابل صرفنظركردن است، عمق نفوذ دوغاب به پارامترهاي متعددي از جمله خصوصيات دوغاب، فشار تزريق و مشخصات ناپيوستگي‌ها بستگي دارد. استفاده از روش‌هاي عددي براي تعيين آرايش بهينه گمانه‌هاي تزريق باعث صرفه‌جويي در هزينه‌ها و كاهش زمان تزريق مي‌شود. در اين مقاله با توجه به خصوصيات توده‌سنگ در محدوده احداث سد سردشت با استفاده از نرم‏افزار المان مجزاي UDEC آرايش بهينه سيستم آب‌بندي پي سد بررسي شده‌است. براساس نتايج اين تحقيق عمق بهينه پرده 40 متر، فاصله‌داري چال‌هاي تزريق در پي و تكيه‌گاه‌ها به ترتيب 3 متر و 5 متر، پيشنهاد مي‌شود. همچنين زاويه انحراف بهينه چال‌ها 17 درجه برآورد شده‌است. مقايسه نتايج بدست آمده از مدل‌سازي عددي با مقادير اندازه‏گيري شده نشان‌دهنده قابليت بالاي روش عددي در برآورد فشار تزريق و تحليل نشت از پي سد سردشت است.