بررسي عوامل اقتصادي موثر بر ارزش افزوده‌ بخش كشاورزي ايران

بررسي روند توسعه‌ي كشورهاي مختلف حاكي از آن است كه توسعه‌ي بخش كشاورزي به‌عنوان يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي اقتصادي و يا حتي فراتر از آن، به‌عنوان پيش‌نياز ضروري براي تحقق توسعه‌ي پايدار كشور امري حياتي است؛ به‌طوري‌كه بدون رفع موانع توسعه در اين بخش، نمي‌توان انتظار داشت ساير بخش‌ها از جمله بخش صنعت به شكوفايي و توسعه دست يابند. از اين‌رو با توجه به اهميتي كه بخش كشاورزي در اقتصاد كشور دارد، اين پژوهش به دنبال بررسي تاثير برخي از عوامل اقتصادي نظير تسهيلات پرداختي بانك كشاورزي، باز بودن تجاري و موجودي سرمايه‌ي خالص بخش كشاورزي؛ بر ارزش افزوده‌ي بخش كشاورزي ايران با استفاده از روش جوهانسن جوسيليوس در فاصله‌ي زماني فصل اول سال 1381 تا فصل چهارم سال 1397 است. نتايج حاصل از پژوهش دلالت بر اين دارد كه اثرگذاري ضرايب متغير‌ها بر اساس مباني نظري مورد انتظار بوده و از نظر آماري نيز معني‌دار مي‌باشند. به گونه اي كه در بلند‌مدت، هريك از متغيرهاي تسهيلات پرداختي بانك كشاورزي، باز بودن تجاري و موجودي سرمايه‌ي خالص بخش كشاورزي تاثير مثبت و معني‌دار بر ارزش افزوده‌ي بخش كشاورزي دارند. بر اين اساس، پيشنهاد مي شود كه خدمات اعتباررساني و همچنين، حجم تسهيلات پرداختي بانك كشاورزي با استفاده از سياست هايي از قبيل حذف اخذ وثيقه ملكي و ضمانت ساير كشاورزان و همچنين، كاهش هزينه قراردادها؛ افزايش يابد و همچنين، با استفاده از افزايش مراودات و رابطه ي تجاري با دنياي خارج و افزايش سرمايه گذاري در بخش كشاورزي و بالا بردن تجهيزات سرمايه اي اين بخش، گامي موثر در افزايش ارزش افزوده و رشد بخش كشاورزي برداشته شود.