اثر سطح كنسانتره جيره و طول دوره پروار بر عملكرد رشد، قابليت هضم مواد مغذي و فراسنجه‌هاي شكمبه اي بره هاي نر لري-بختياري

در اين پژوهش، اثر نسبت علوفه به كنسانتره بر عملكرد رشد، قابليت هضم مواد مغذي و فراسنجه‌هاي شكمبه اي بره هاي نر نژاد لري-بختياري در ماه هاي مختلف دوره پروار بررسي شد. به اين منظور، تعداد 27 رأس بره نر (سن 15±70 روز، ميانگين وزن زنده 3.3 ± 26.3 كيلوگرم) به مدت سه ماه با سه سطح مختلف كنسانتره (55، 70 و 85 درصد) تغذيه شدند. قابليت هضم مواد مغذي جيره ها در هر ماه با استفاده از روش نشانگر داخلي خاكستر نامحلول در اسيد اندازه گيري شد. نمونه مايع شكمبه در انتهاي هر ماه براي تعيين فراسنجه هاي تخمير شكمبه گرفته شد. نتايج نشان داد كه افزايش سطح كنسانتره جيره منجر به افزايش وزن نهايي بدن، وزن روزانه و بهبود ضريب تبديل غذايي شد و با افزايش طول دوره پروار، افزايش وزن روزانه، كاهش و ضريب تبديل غذايي بهبود يافت (0.05 P). افزايش سطح كنسانتره جيره منجر به كاهش نسبت استات به پروپيونات و غلظت اسيد ايزوبوتيريك شد و با افزايش مدت پروار، نسبت استات به پروپيونات كاهش و غلظت آمونياك و جمعيت پروتوزوآ افزايش يافت (0.05 P). آثار متقابل بين سطح كنسانتره جيره و مدت پروار بر وزن پاياني، مصرف خوراك، قابليت هضم مواد مغذي، غلظت اسيد پروپيونيك و نسبت استات به پروپيونات معني دار بود (0.05 P). در نتيجه، اثر مثبت سطح كنسانتره جيره بر عملكرد، قابليت هضم مواد مغذي و توليد اسيدهاي چرب فرار شكمبه تحت تأثير دوره پروار قرار گرفت. بنابراين طول دوره پروار در هنگام استفاده از جيره پر كنسانتره بايد كوتاه تر بوده و با افزايش طول دوره پروار، حداكثر سطح كنسانتره جيره برابر با70 درصد باشد.