رهيافت تحليليِ هنر ديجيتالي‌تعاملي با تاكيد بر ادراك بدنمند مرلوپونتي (مطالعه موردي: نمايشگاه هنرمندان و روبات‌هاي پاريس

نقش پر رنگ هنر ديجيتالي تعاملي به عنوان هنر روز دنيا موجب مي شود، نياز مبرمي به مطالعه اين هنر احساس شود. پژوهش حاضر با توجه به چارچوب پديدارشناسانه مرلوپونتي، به نحوه شكل گيري تجربه در فضاهاي هنر ديجيتالي تعاملي از طريق ژست و حركات بدن دقيق مي شود. هدف اصلي اين پژوهش، ارزيابي اين مهم است كه، چگونه بدن از طريق رابط فناوري به خلق تجربيات معنادار پرداخته و چطور اين تجربيات ماهيت بدن را آشكار مي سازند. براي نايل آمدن به اين هدف، پژوهش به شيوه توصيفي تحليلي و روش گردآوري به صورت اطلاعات كتابخانه اي با مطالعه موردي نمايشگاه هنر ديجيتالي تعاملي به نام «هنرمندان و روبات ها» كه در سال 2018 در پاريس برگزار شد، انجام گرفته است؛ كه داراي رويكري نظري به آراي ادراك بدنمند فلسفه مرلوپونتي، فيلسوف فرانسوي قرن بيستم است. اين رويكرد نظري از آن جهت انتخاب شده است كه مرلوپونتي، معتقد است ادراك، پديداري بدني يا جسماني است. به زعم مرلوپونتي، اين بدن است كه ادراك مي‌كند نه ذهن. نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد كه با مطالعه آراي مرلوپونتي، صحبت كردن درباره تعامل صِرف، بي‌معنا مي شود. چرا كه در هنر ديجيتالي تعاملي مخاطب ديگر تنها يك نظاره گر صرف نيست؛ بلكه با انجام كنش، خود در فرآيند خلق توليد اثر شركت مي كند. يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد كه، تعامل مخاطبان با آثار هنر ديجيتالي تعاملي از طريق ادراك بدنمند است كه درك مي شود؛ و اين تعامل صورت گرفته موجب مي شود تا در اثر هنر ديجيتالي تعاملي تمايزي ميان سوژه و ابژه نباشد و هر دو در تعامل با هم شكل بيابند.