بررسي مدل هاي آلومتريك در برآورد ارتفاع گونه صنوبر (Populusdeltoides)

يكي از مهم ترين موضوعات در زمينه بيومتري جنگل، استفاده از توابع آلومتريك براي برآورد ارتفاع درخت با استفاده از مدل هاي قطر برابر سينه ارتفاع است. معمولاً اندازه گيري ارتفاع كل درختان نسبت به قطر برابر سينه، فرآيندي پيچيده و زمان بر است. در روابط آلومتريك قطر برابر سينه به طور مستقيم از تنه درخت اندازه گيري مي شود اما ارتفاع درخت برآوردي از مدل آلومتريك است كه درصورت صحت مدل هايايجادشده، كاربرد آن‌ها نيز با دقت بيشتري همراه خواهد بود. به همين دليل امروزه مدل هاي قطر ارتفاع به عنوان عنصري مهم در مديريت و پايش جنگل موردتوجه قرارگرفته است. ازاين‌رو در مطالعه حاضر، ارزيابي كارايي مدل هاي آلومتريك در برآورد ارتفاع گونه صنوبر (Populusdeltoides) موردمطالعه قرار گرفت. به اين منظور از 32 مدل آلومتريك استفاده شد و به منظور برآورد صحت هر يك از مدل ها از معيارهاي ضريب تبيين، خطاي استاندارد، معيار آكائيك، ريشه ميانگين مربع خطا، درصد ريشه ميانگين مربع خطا، اريبي و درصد اريبي استفاده شد. نتايج نشان داد كه پنج مدل لوچ، راتكووسكي، هايپربوليك 2، هايپربوليك 3 و هندسي تعديل شده توانستند ارتفاع درختان صنوبر (متغير وابسته) را برحسب قطر برابر سينه (متغير مستقل) با بيشترين مقدار ضريب تبيين (0.830-0.829)، كمترين خطاي استاندارد (1.758-1.756) و كمترين RMSE (0.747-0.682 متر)، درصد RMSE (3.511-3.177 درصد)، Bias (0.331 تا 0.076) و درصد Bias (1.558 - 0.352 درصد) برآورد كنند. همچنين نتايج آزمون آماريt نشان داد كه بين مقادير پيش‌بيني‌شده ارتفاع برحسب اين مدل ها و مقادير اندازه گيري شده واقعي تفاوت معني داري وجود نداشت و اين مدل ها توانستند ارتفاع درختان صنوبر را بدون اختلاف معني داري با ارتفاع واقعي برآورد كنند.