نوروپاتي‌هاي با منشأ ايمني در دوران حاملگي و نفاس: مطالعه مروري

مقدمه: سندرم گيلن‌باره (GBS) و پلي راديكولونوروپاتي التهابي دميلينيزان مزمن (CIDP) گونه‌اي از اختلالات با منشأ ايمني اعصاب محيطي هستند كه علائم مشخصه آنها شامل: ضعف قرينه پيشرونده عضلات، فقدان رفلكس‌هاي وتري عمقي و نشانه‌هاي حسي مي‌باشد. مقاله مروري حاضر با هدف بررسي اثرات بارداري و دوران نفاس بر نوروپاتي‌هاي با منشأ ايمني و همچنين اثرات اين نوروپاتي‌ها بر روي پيش‌آگهي حاملگي و نحوه درمان اين بيماري‌ها در اين دوران انجام شد. سندرم گيلن‌باره به‌صورت حاد طي 4-2 هفته تكامل پيدا مي‌كند و در دو سوم موارد، سابقه ابتلاء به عفونت‌هاي ويروسي و باكتريايي پيش از بروز علائم وجود دارد. پلي راديكولونوروپاتي التهابي دميلينيزان مزمن، يك اختلال مزمن اتوايميون است كه در قياس با سندرم گيلن‌باره كه طي ۴ هفته تكامل مي‌يابد، سير پيشرفت حداقل ۸ هفته‌اي دارد. در اين مقاله اثرات بارداري و دوره نفاس بر روي اين بيماري‌ها بررسي و همچنين اثر اين بيماري‌ها بر روي حاملگي و دوران پس از زايمان در مطالعاتي كه در سال‌هاي اخير انجام گرفته است، مرور شد و درمان‌هاي مناسب اين بيماري‌ها در اين دوران جمع‌آوري گرديد. اين مقاله مي‌تواند مرجع مناسبي جهت متخصصين زنان و مغز و اعصاب براي درمان و تعيين پيش‌آگهي مادران مبتلا به نوروپاتي‌هاي با منشأ ايمني قرار بگيرد. نتيجه‌گيري: بسياري از بيماري‌هاي نوروماسكولار با منشأ ايمني در زنان سنين باروري بروز مي‌يابند و ممكن است بروز آنها در اين دوران بر روي روند بارداري و زايمان تأثيرگذار بوده و يا بارداري بر روي سير و علائم بيماري و همچنين درمان و پيش‌آگهي اين اختلالات مؤثر باشند. از جمله مهم‌ترين بيماري‌هاي سيستم اعصاب محيطي با منشأ ايمني، سندرم گيلن‌باره و پلي راديكولونوروپاتي مزمن دميليزان التهابي مي‌باشند. شناخت اثرات اين دو اختلال در دوران بارداري و نفاس و نيز اثرات بارداري بر سير اين دو بيماري حائز اهميت است.