ارزيابي پارامترهاي نياز لرزه اي ساختمان هاي بلند با اسكلت قاب خمشي محيطي داراي پيكربندي المان هاي بزرگ زيپر خمشي – محوري

سازمان اين پژوهش دربرگيرنده نگرش تحليلي بر موضوع بهبود عملكرد لرزه اي اسكلت مقاوم قاب محيطي خمشي است. در اين خصوص، كاربرد پيكربندي المان هاي زيپر بزرگ مقياس در اسكلت مقاوم سازه بررسي مي شود. افزودن يك پيكربندي مشخص از اين الما ن ها فقط در طبقات پاييني سازه، مي تواند تاثيرات مناسب در كاهش دامنه پارامترهاي پاسخ ديناميكي سازه تركيبي قاب خمشي محيطي داشته باشد. دامنه عملكرد مناسب تر اسكلت تركيبي فوق بصورت روند كاهشي در دو پارامتر تغييرمكان نسبي جانبي (دريفت) و دريفت ماندگار طبقات، ايجاد روند نزولي براي تغييرات شتاب مطلق و سرعت نسبي در محل مركز جرم طبقات و نيز كاهش دوران غير خطي چشمه هاي اتصال (پانل زون ها) ملاحظه مي شود. سازه هاي مطالعاتي در سه مدل 30 طبقه با اسكلت مقاوم قاب خمشي محيطي، و دو ساختار داراي پيكربندي المان هاي زيپر بزرگ مقياس، انتخاب و طراحي شدند. بارگذاري جانبي سازه هاي مطالعاتي جهت انجام مجموعه تحليل غيرخطي نيز بر اساس انتخاب پنج ركورد نيرومند زلزله صورت گرفته است. وجود پالس هاي پر انرژي و اسپايك هاي پردامنه شتاب همراه با پالس تركيبي سرعت در تاريخچه زماني ركوردهاي پرقدرت انتخابي، مشخصه بارز مدل سازي جنبش هجومي زمين در حوزه نزديك گسل مي باشد. طراحي اسكلت مقاوم سازه هاي انتخابي بر اساس مباحث ششم و دهم مقررات ملي ساختمان و نيز استاندارد 2800 (ويرايش چهارم) انجام شده است. ارزيابي نتايج اين پژوهش بيان گر آن است كه وجود پيكربندي المان هاي زيپر بزرگ مقياس در طبقات تحتاني؛ سبب ايجاد مكانيزم رفتاري يك پارچه و پيوستگي عملكرد لرزه اي براي اسكلت صلب مقاوم ساختمان بلند خواهد شد. حفظ مشخصات رفتار پايدار ديناميكي سازه بويژه در بازه زماني پالس بزرگ سرعت زمين همراه با كاهش پارامتر دريفت، مشخصه مهم كاربرد اين گونه زير سازه ها در اسكلت مقاوم ساختمان هاي بلند است.