تعيين ميزان تنوع مأموريت ها در نظام آموزش عالي ايران

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين ميزان تنوع مأموريتها در نظام آموزش عالي ايران بود. روش: اين پژوهش به روش آميخته اكتشافي انجام شد. در بخش كيفي از تحليل مضمون استفاده شد و جامعه آماري آن، اسناد بالادستي آموزش عالي بود. بخش كمّي به روش ميداني و جامعه آماري آن 100 نفر متخصص آموزش عالي كشور بود كه از 80 نمونه انتخابي، 57 نفر به صورت تصادفي به پرسشنامه تعيين ميزان تنوع مأموريتهاي آموزش عالي كشور(با آلفاي كرونباخ 869/0) پاسخ دادند. در بخش كيفي از نرم‌افزار Maxqda و در بخش كمّي از اس.پي.اس.اس استفاده شد. يافته‌ها: بر اساس تحليل مضمون، 45 مأموريت مطلوب براي نظام آموزش عالي ايران به دست آمد و بر اساس تحليل پرسشنامه‌هاي پژوهش حاصل نظر متخصصان، زيرنظامهاي آموزش عالي ايران مأموريتهاي متنوعي را دنبال نكرده و تنها در آموزش نيروي انساني و گسترش عدالت آموزشي تنوع وجود دارد. نتيجه‌گيري: دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالي كشور، با وجود تنوع در عمل به مأموريتهاي خود، به سازمانهايي مشابه و غير قابل تمايز تبديل شده‌اند. بنابر اين، ساماندهي نظام رتبه‌بندي دانشگاهها، نتيجه‌گرا كردن بودجه‌ها، پاسخگو كردن زيرنظامها، ساماندهي نظام مديريت علمي كشور و توجه به آمايش و مأموريت‌گرايي در آموزش عالي ضروري به نظر مي‌‌رسد.