سنجش اثر رشد سرمايه اجتماعي بر چرخه مديريت دانش در بانك‌ها با رويكرد الگوگزيني رقابتي

عملكرد هر سازماني متأثر از سرمايه‌هاي مختلف اجتماعي، انساني، مالي و طبيعي است؛ در اين ميان عامل سرمايه اجتماعي در رابطه مستقيم با عوامل انساني است و به جهت اشاعه در كل فضاي سازمان مورد توجه تحقيقات وسيعي قرار گرفته است. از ديدگاه مديريت دانش، يافتن عوامل تأثيرگذار در رشد و يا افول سرمايه اجتماعي و شناخت رابطه آن با فرآيندهاي مديريت دانش و عملكرد سازمان ها به‌عنوان يك مسئله مهم ذهن مديران و رهبران سازمان هايي كه به دنبال استفاده از مديريت دانش براي كسب مزيت رقابتي در سازمان خود مي باشند را با خود جلب نموده است. از سوي ديگر اثر رشد سرمايه‌هاي اجتماعي در سازمان‌هاي مختلف با توجه به نوع فعاليت بنگاه ها متفاوت مي‌باشد و در نتيجه بنگاه هاي با نوع فعاليت مشابه احتمالاً اثرات مشابه تري از اين جنبه مي توانند داشته باشند. در اين مقاله عوامل مؤثر در تقويت سرمايه اجتماعي و رابطه‌اين معيارها با يكديگر و همچنين تأثير اين معيارها بر روي چرخه مديريت دانش سازماني براي دو بانك پيشروي كشور با توجه به نوع فعاليت مشابه آنها در صنعت بانكداري در حوزه مديريت دانش با رويكرد الگوگزيني رقابتي به‌منظور در دسترس قراردادن نتايج براي مديران هر دو بانك بدون ذكر نام آنها براي طرفين مورد بررسي قرار گرفته است. مدل دنپ براي سنجش ميزان تأثير معيارها و زير معيارهاي سرمايه اجتماعي و رتبه بندي بر حسب درجه اهميت آن ها به كار گرفته شده است. در نهايت با استفاده از روش معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار SmartPLS ميزان تأثير عوامل سرمايه اجتماعي بر چرخه مديريت دانش بررسي شده است. نتايج تحقيق پتانسيل هاي بهبود را براي هر دو بانك نشان مي دهد، به گونه ايي كه مي‌توان با تبيين سياست هايي جهت تقويت سرمايه اجتماعي در بانكي كه بعد خاصي از سرمايه اجتماعي و تأثير آن بر مديريت دانش نسبت به ديگري در آن ضعيف تر مي باشد موجبات تقويت چرخه مديريت دانش براي هر دو بانك را فراهم نمود.