مدل جريان دانش در صنعت بانكداري

هدف: پژوهش حاضر قصد دارد با بررسي مدل هاي موجود ضمن ارزيابي مؤلفه‌هاي دخيل در جريان دانش مدلي براي جريان دانش در صنعت بانكداري ارائه دهد. روش: اين تحقيق از نوع تحقيقات توصيفي همبستگي محسوب مي گردد و از نظر هدف كاربردي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كاركنان ادارات مركزي بانك ملي ايران بود كه تعداد آن ها 2211 نفر مي باشند. با استفاده از جدول مورگان نمونه 330 نفري تعيين شد و افراد نمونه به‌صورت تصادفي ساده از جامعه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته 45 گويه اي در 8 بعد مي‌باشد كه بر اساس طيف ليكرت تنظيم گرديد. روايي اين پرسشنامه به دو روش صوري و روش تحليل عاملي و پايايي آن به روش آلفاي كرونباخ مورد بررسي قرار گرفت كه نتايج حاكي از پايايي و روايي مناسب پرسشنامه مي‌باشد. براي تحليل فرضيات تحقيق از روش معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار Smart PLS بهره برده شده است. يافته ها: مؤلفه‌هاي كسب دانش، خلق دانش، ذخيره دانش، تسهيم دانش، كاربرد دانش، زيرساخت فناوري اطلاعات و ساختار سازماني منعطف بر جريان دانش در صنعت بانكداري تأثيرگذارند و مدل مفهومي پژوهش مدل مناسبي براي جريان دانش در صنعت بانكداري مي باشد. تسهيم دانش با ضريب تأثير 379/0 بيشترين تأثير را بر وضعيت جريان دانش دارد. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد كه جريان دانش در صنعت بانكداري بشدت لازم و ضروري است و اين صنعت نياز مبرم دارد كه به اين حوزه مطالعاتي و عملياتي وارد شود. همچنين مديريت دانش به‌منظور برقراري جريان مؤثر دانش در صنعت بانكداري اهميت و جايگاه ويژه اي دارد. بنابراين، لازم است بانك ها ابتدا با مديريت مناسب دانش در سازمان شرايط لازم براي جريان مؤثر دانش در بانك را فراهم آورند و از اين طريق به بهبود عملكرد و سودآوري بيشتر در اين صنعت نائل آيند.