كارآيي نظام ملي نوآوري ايران و كشورهاي منتخب

امروزه توجه به نوآوري در رشد و توسعه اقتصادي كشورها، به عنوان يكي از موضوعات كليدي پژوهش هاي اقتصادي و يكي از مسائل مهم مديريتي، پيش روي سياست گذاران، از اهميت بسزايي برخوردار است. ازاين رو، توجه به نظام ملي نوآوري نيز در اين راستا بسيار ضرورت مي يابد. در اين پژوهش، به منظور مقايسه كارآيي نظام ملي نوآوري ايران با كشورهاي موضوع سند چشم انداز ۱۴25 و دو كشور چين و كره جنوبي (به عنوان دو كشور موفق در سياست هاي همپايي فناورانه)، از مدل تحليل پوششي داده هاي دو مرحله اي متصل در بازه زماني 20112016 استفاده شد. در ابتدا، كارآيي مرحله خلق ابداعات و اختراعات براي كشورهاي منتخب، سنجيده شد و كارآيي كل نظام با لحاظ مرحله تجاري سازي ابداعات و اختراعات، محاسبه گرديد. سپس، با استفاده از مدل توبيت، تأثير عوامل محيطي بر كارآيي نظام ملي نوآوري كشورهاي منتخب، مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش، حاكي از آن است كه در مقايسه با ساير كشورهاي مورد مطالعه، هرچند كشور ايران در مرحله خلق ابداعات و اختراعات، روند رو بهبودي دارد و مي توان انتظار داشت با ادامه روندهاي موجود به كارآيي دست يابد، اما با لحاظ كردن مرحله تجاري سازي ابداعات و اختراعات، نظام بسيار ناكارا عمل كرده، و اين ناكارآيي، روندي ثابت داشته است. به منظور افزايش كارآيي سيستم ملي نوآوري، بهبود مؤلفه حكمراني و تقويت همكاري دانشگاه با صنعت، از مهمترين سياست هاي پيشنهادي اين پژوهش براي كشورها، و به صورت خاص براي كشور ايران، است.