بررسي تأثير پوشش‌دهي تخم‌مرغ با استفاده از بيوپليمر نشاستهاسيد اولئيك اصلاح شده با پرتو فرابنفش بر افزايش كيفيت و ماندگاري تخم‌مرغ

زمينه مطالعاتي: پوشش دهي تخم مرغ با هدف افزايش ماندگاري و كيفيت تخم مرغ در طي مدت انبارماني محصول هدف: در ميان مواد غذايي، تخم‌مرغ به علت داشتن ميزان بالاي پروتئين، اسيد آمينه‌هاي ضروري و ويتامين‌هاي محلول در چربي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در تخم‌مرغ مقداري آب و گاز دي‌اكسيد كربن وجود دارد كه موجب حفظ كيفيت و تازگي تخم‌مرغ مي‌شوند. اين دو جزء، طي دوره نگهداري تخم‌مرغ، از منافذ موجود در پوسته خارج مي‌شوند، به‌اين‌ترتيب كيفيت تخم‌مرغ اُفت مي‌كند. در اين پژوهش به‌منظور جلوگيري از خروج آب و گاز دي‌اكسيد كربن موجود در تخم‌مرغ، از روش پوشش‌دهي سطح تخم‌مرغ با محلول نشاستهاسيد اولئيك در جهت افزايش كيفيت و ماندگاري آن استفاده شد. روش كار: در اين پژوهش از 75 عدد تخم‌مرغ در قالب طرح كامل تصادفي با 5 گروه آزمايشي و هر گروه شامل 15 عدد تخم‌مرغ در مدت زمان هفت هفته مورد بررسي قرار گرفتند. تيمارهاي آزمايشي شامل شاهد( تخم‌مرغ بدون پوشش)، تخم‌مرغ‌هاي پوشيده شده با محلول نشاستهاسيد اولئيك اصلاح شده به كمك پرتوي فرابنفش (UVC) در بازه‌هاي زماني 0، 30، 60 و 90 دقيقه بود. طي دوره نگهداري هفت هفته‌اي و در زمان‌هاي مشخص( هفته صفرم(بلافاصله بعد از پوشش‌دهي)، هفته اول، هفته سوم، هفته پنجم و هفته هفتم) تخم‌مرغ‌هاي پوشش‌دار و فاقد پوشش مورد ارزيابي كمي و كيفي قرار گرفتند. نتايج: ارزيابي كيفيت تخم‌مرغ براساس انديس هاو و انديس زرده نشان دادند كه، در هفته هفتم دوره نگهداري براي تخم مرغ هاي پوشيده شده با نشاستهاسيد اولئيك و نشاستهاسيد اولئيك اصلاح شده با UVC به مدت 90 دقيقه بيشتر از اين انديس ها در تخم مرغ هاي فاقد پوشش در هفته اول بودند. نتيجه‌گيري نهايي: با استفاده از پوشش دهي تخم‌مرغ‌ با نشاستهاسيد اولئيك و نشاستهاسيد اولئيك اصلاح شده با UVC به مدت 90 دقيقه مي توان ماندگاري تخم مرغ را تا بيش از دو برابر از حالت طبيعي افزايش داد.