رابطۀ تقاضاهاي شغلي و بي نزاكتي در محيط كار در كاركنان يك شركت صنعتي: نقش ميانجي‌گري خستگي هيجاني و تعديل‌كنندگي حمايت سازماني ادراك شده

مقدمه: بي‌نزاكتي در محيط كار، يكي از شكل‌هاي ظريف سوء رفتار بين فردي و سازماني است. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطۀ علّي تقاضاهاي شغلي و بي‌نزاكتي در محيط كار با ميانجي گري خستگي هيجاني و تعديل‌كنندگي حمايت سازماني ادراك شده در كاركنان يك شركت صنعتي بود. روش بررسي: روش پژوهش از حيث هدف، كاربردي و به لحاظ شيوۀ گردآوري داده‌ها توصيفي همبستگي است. جامعۀ آماري تمام كاركنان شاغل در شركت سيمان بجنورد بود كه تعداد 321 نفر براساس فرمول كوكران به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. گردآوري داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه هاي بي نزاكتي در محيط كار كورتينا و همكاران (2001)، تقاضاهاي شغلي جونگ و همكاران (1993)، خستگي هيجاني مسلش (1981) و حمايت سازماني ادراك شده آيزنبرگر و همكاران (1986) صورت پذيرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS نسخه 23 استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه الگوي پيشنهادي از برازندگي خوبي برخوردار است. تقاضاهاي شغلي اثر مستقيم و غيرمستقيم از طريق خستگي هيجاني بر بي‌نزاكتي در محيط كار دارد (0.0001 p). نتايج همچنين نشان داد تعامل تقاضاهاي شغلي و حمايت سازماني ادراك شده، وراي اثرات متغيرهاي اصلي، 1.5 درصد واريانس انحصاري افزوده را (r2=0.015,f=49.50,p 0.05) براي مدل ايجاد كرد. نتيجه‌گيري: نتايج اهميت حمايت سازماني به عنوان تعديل كنننده و خستگي هيجاني را به عنوان ميانجي در رابطۀ بين تقاضاهاي شغلي و بي نزاكتي در محيط كار را نشان داد. بنابراين سازمان ها مي‌توانند با كاهش تقاضاهاي شغلي خود، خستگي هيجاني و بي‌نزاكتي را در محيط كار كاهش دهند. همچنين ارائۀ برنامه‌هاي حمايتي به منظور كاهش تأثير تقاضاهاي شغلي بر بي‌نزاكتي در محيط كار پيشنهاد مي‌شود.