طراحي و بررسي تأثير تمرين با Gait Enhancer بر توانايي ايستادن و سرعت راه رفتن كودكان فلج مغزي

اهداف: اين مطالعه به منظور طراحي و و بررسي تأثير استفاده از Gait Enhancer بر توانايي ايستادن و سرعت راه رفتن كودكان فلج مغزي صورت گرفت. روش بررسي: در اين پژوهش يك گيت ترينر جديد بر اساس مكانيسم تيو جانسون طراحي شد. دو زنجيره حركتي مجزاي جانسون در دو طرف بدنه گيت ترينر قرار داده شد و توسط صفحه‌اي براي قرارگيري كف پا، به اندام‌هاي تحتاني وصل شد. جهت بررسي تأثير وسيله طراحي‌شده، مطالعه تجربي به صورت تك‌موردي با طرح خط پايه، درمان و نگهداري (ABA) روي چهار كودك فلج مغزي دايپلژي اسپاستيك در دسترس انجام شد. اين كودكان جلسات كاردرماني رايج را در طول مدت پژوهش دريافت مي‌كردند. يافته‌ها: تحليل چشمي روند تغييرات و شيب نمودار‌ها، بيانگر تأثير وسيله طراحي‌شده در افزايش توانايي ايستادن و سرعت راه رفتن در هر چهار شركت‌كننده بود. شاخص‌هاي غيرهم‌پوشاني نيز همين نتايج را تأييد كردند. اندازه اثر مداخله روي افزايش توانايي ايستادن، توسط d كوهن محاسبه شد و مقادير آن براي چهار كودك شركت‌كننده به ترتيب 1/95، 2/29، 1/83 و 2/3 بود. در خصوص سرعت راه رفتن اين مقادير برابر با 1/13، 3/37، 2/15 و 2/21 به دست آمد. مقدار d كوهن در تمامي موارد بالاتر از 8/0 بود كه بيانگر اثر مناسب مداخله است. با توجه به كوچك بودن حجم نمونه، g هدگز نيز اندازه‌گيري شد كه باز هم در همه موارد بالاتر از 0/8 به دست آمد. نتيجه‌گيري: به دنبال استفاده از Gait Enhancer در كنار كاردرماني رايج، شاهد افزايش توانايي ايستادن و سرعت راه رفتن در كودكان فلج مغزي بوديم. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه تغيير در توانايي ايستادن و سرعت راه رفتن در طول دوره استفاده از وسيله طراحي شده نسبت به ساير مراحل به ميزان بيشتري روي داد كه اين امر مي‌تواند پيامد استفاده از Gait Enhancer همراه با جلسات كاردرماني معمول در اين مرحله از پژوهش باشد. البته بايد توجه داشت كه اين مطالعه فقط يك پژوهش تك‌موردي بود و براي اثبات دقيق اثربخشي اين ابزار در كودكان فلج مغزي، نياز به انجام مطالعات كارآزمايي باليني است.