جايگاه بوم‌گردي در توسعۀ روستايي با استفاده از تكنيك تركيبي SWOT و WASPAS (مورد شناسي: بخش مركزي شهرستان دامغان)

بخش مهمي از فعاليت‌هاي گردشگري روستايي مربوط‌به بوم‌گردي و بهره‌مندي از طبيعت روستاست و از‌آنجا‌كه اين بخش از گردشگري روستايي در پي رسيدن به ايده‌هاي توسعه‌اي پايدار است، مي‌تواند به‌عنوان يك استراتژي مناسب عملكردي درجهت توسعۀ همه‌جانبۀ روستا مد‌نظر قرار بگيرد؛ از‌اين‌رو، پژوهش حاضر به‌منظور مطالعه و شناسايي جايگاه بوم‌گردي در توسعۀ دهستان‌هاي بخش مركزي شهرستان دامغان انجام شده‌است. روش تحقيق به‌لحاظ هدف، كاربردي و براساس ماهيت، توصيفي تحليلي است. روش جمع‌آوري داده‌ها مبتني‌بر روش‌هاي اسنادي پيمايشي است. مقايسۀ حد‌متوسط گويه‌ها و ميانگين وضع موجود نشان مي‌دهد كه در بين شاخص‌هاي تحقيق، شاخص ارتقاي سطح درآمد و رفاه مردم در مطلوب‌ترين وضعيت و شاخص افزايش سرمايه‌گذاري در نامطلوب‌ترين وضعيت قرار دارد. براساس تكنيك WASPAS، بوم‌گردي در دهستان تويه دروار داراي بيشترين تأثير در روند توسعۀ روستاهاي اين دهستان بوده و دهستان رودبار كمترين تأثير را داشته‌است. نتيجۀ حاصل از مدل تحليلي سوآت نشان مي‌دهد كه نقاط قوّت و فرصت‌ها بر نقاط ضعف و تهديدها برتري دارند؛ ازاين‌رو استراتژي تهاجمي به‌منظور توسعۀ بوم‌گردي روستايي در اين منطقه انتخاب مي‌شود.