مقايسه‌ رابطه‌ حافظه كاري و حافظه كاذب در دانش‌آموزان مبتلابه اختلال يادگيري خواندن و دانش‌آموزان عادي

هدف: حافظه و خواندن در تعامل نزديك با يكديگر هستند و پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ رابطه‌ حافظه كاري و حافظه كاذب در دانش‌آموزان مبتلابه اختلال يادگيري خواندن و دانش‌آموزان عادي شهر اصفهان به اجرا درآمد. روش: روش پژوهش توصيفي و از نوع علي مقايسه‌اي بود. جامعه‌ آماري پژوهش شامل دانش‌آموزان پايه‌ دوم داراي اختلال يادگيري خواندن و دانش‌آموزان عادي ناحيه 4 آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصيلي 1395-1396 بودند. 50 نفر از دانش‌آموزان پايه‌ دوم داراي اختلال يادگيري خواندن به صورت نمونه‌‌گيري در دسترس انتخاب شدند. دانش‌آموزان عادي نيز پس از همتاسازي براساس ملاك‌هاي هوش، سن و جنسيت و متناظر با محل تحصيل با گروه دانش‌آموزان نارساخوان انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش، آزمون خواندن و نارساخواني نما (كرمي‌نوري و مرادي، 1387)، مقياس وكسلر كودكان ويرايش چهارم، آزمون حافظه‌ كاري كورنولدي (1995) و آزمون پاراديم درم (ديس رودريگر مكدرمت، 1995) بود. تحليل داده‌ها به‌وسيله نرم‌افزار (SPSS20) با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و از آزمون‌هاي تحليل واريانس چند‌ متغيره و ضريب همبستگي پيرسون و آزمون z فيشر انجام شد. يافته‌ها: ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه در هر دو گروه دانش‌آموز رابطۀ معكوس بين حافظه‌ كاري و حافظه‌ ‌كاذب وجود دارد (0.05 p). با استفاده از آزمون z، تفاوت دوضريب همبستگي معنادار بود. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين حافظه‌ كاري و حافظه كاذب در اين دو گروه دانش‌آموز وجود دارد. در اينجا پيشنهاد مي‌شود در آموزش خواندن به كودكان با ناتواني يادگيري به پيش‌نيازهاي يادگيري همچون حافظه‌كاري توجه كنند. با توجه به وجود رابطه‌ ‌معكوس‌ ميان حافظه‌ كاري و حافظه كاذب پيشنهاد مي‌شود آموزش‌هايي كه در زمينه حافظه كاري اعم از ديداري، شنيداري و اجرايي با استفاده از تصاوير، اعداد، كلمات و حروف به كودكان داده ‌شود، تا زمينه‌اي براي پيشگيري از خطا در حافظه‌ شود.