اثر‌بخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر رشد اجتماعي و عملكرد خانواده در دانش‌آموزان ناتواني هوشي

هدف: ناتواني هاي هوشي از جمله مسائلي است كه هم افراد مبتلا و هم مراقبين آن ها را با مشكلات مختلفي روبرو مي سازد؛ هدف اين پژوهش، تأثير آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر رشد اجتماعي و عملكرد خانواده در دانش آموزان دچار ناتواني هوشي بود روش: روش انجام پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه آزمايش و گواه بوده است. جامعه آماري، شامل دانش آموزان مدرسه استثنايي شهرستان سيمرغ به تعداد 40 نفر بود. 20 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در 2 گروه 10 نفري آزمايش و گواه تقسيم شدند. ابزار اندازه گيري اين پژوهش عبارتند از آزمون رشد اجتماعي وايلند، پرسشنامه عملكرد خانواده (FAD) كه پيش آزمون براي هر دو گروه آزمايش و گواه انجام شد. يافته ها: گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 30 دقيقه اي تحت آموزش مهارت‌هاي اجتماعي قرار گرفتند. پس از اعمال مداخله بار ديگر از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. براي تجزيه و تحليل آماري از تحليل كووريانس و t گروه هاي همبسته استفاده شده است. نتايج نشان داد كه اين آموزش بر رشد اجتماعي دانش آموزان (P .0001)، و عملكرد خانواده (P .0001) مؤثر بوده است. نتيجه گيري: بر اساس اين نتايج مي توان ابراز نمود كه آموزش مهارت‌هاي اجتماعي و بين فردي مي تواند بر رشد اجتماعي و عملكرد خانواده در دانش آموزان داراي ناتواني هوشي مؤثر واقع شود